مهین

شبی که رفت  و روز بعد وجود بر فنا سپرد

زبانه های مشق  را به دست ماجرا سپرد

همان سحر که  این میان به من رسید لاجرم

حدیث تازه ای نداشت که شرح ابتلا سپرد

غروب گرفت رنگ غم  ز حسرتش لواء سپرد

یکی  مسافر زمان به سطح جاده ها سپرد

دوباره باز از این مسیر بگشتم و نیافتم 

ببین خدا مرا مهین  به کنه  نا کجا سپرد

صلا بیامد از نهان  که سمت ما سواء سپرد

تو بندگی کن و نگو قضا چنین چرا سپرد

سروده سعید حریری اصل.فروردین1403ش

#ماء-معین