خون سرد

سریال ایرانی خون سرد هرچند در چهار چوب و معیارهای

مرسوم ازنظر اثرخاص و فاخر ارائه نشده و لابد دغدغه

مخاطب عام به چنین حد و شکلی موجب عرضه اش گشته

اما زیرپوستی و همچون عنوان خودش مطالب جالب و قابل

تامل را نیز انتقال می دهد از جمله در نقد فرقه گرایی  و

ایدئولوژی باوری که فراتر ازمحوریت هر چه و هر که در

اثرضعف ها دایره اقدامات خلاف هنجار و عرف عمومی 

خویش (د راین موردخاص قصاص مجرمان قبل از

محاکمه در دادگاه قانونی)را لاجرم و حتی با توجیه های

چون حفظ بقاء و کسب توان جهت ادامه مرام مذکور

گسترش داده افراد بی گناهی مثل آن خانم همکار

دکترکیا درپزشک قانونی یا دختر رفیق همسر وی که

بیش از اندازه کنجکاو است را در بر گرفته نشان 

می دهد:اصلاح جامعه تنها یا باید از سمت فردی صاحب

علم غیب و مسلط به نفس خود (در باورشیعی چهارده-

نور مقدس (علیهم السلام) )یا خرد جمعی صورت گیرد

(رجوع شود به انتخاب مشروطه مشروعه بعنوان بهترین 

سیستم حکومت در عصر غیبت منجی (عج) توسط

 برجستگان و اجلای فقهای امامیه مصادف با عهد مظفر-

الدین شاه قاجار)و الا تکیه به صرف مشتی باور و آرمان 

بدون زیر مجموعه بودن یکی از آن دو اصل خود مصلحان

اجتماعی را نیز مدتی بعد به زمره مفسدین الحاق خواهد

کرد و بس(کنایه عکس فوق متن:نشاندن امیرآقایی

 بر روی همان صندلی معروف اعدامش)

چشمان لوچ

دقت درنظریه پلواریته عقیدتی از عبدالکریم سروش فاصله

گرفتن او با عرفان و فلسفه اشراقی تحت تاثیر آراءصاحب

مثنوی و...را فریادگر است.اگر به خطبه فدکیه حضرت زهرا(س)

رجوع شود آل الله(علیهم السلام) محور باور شیعی ناب هستند.

لذا اصحاب سقیفیه بنی ساعده نیز علما و غیر عوام عامه نباید و

نمی توانند که مورد نعمات چنین فضای آزاد ازجنبه اندیشه و

عمل باشند چرا که درمقابل ولی نعمت اصلی آن به اذن خداوند

متعال قد علم کردند.(منظورعدم دادن آزادی ظاهری نیست

که سنت اولیاء حق بوده حرف از مقدس ناشمردن آنها است)

از همین رو هست که باورداریم:کلیمی ارمنی و...فی نفسه 

و تا ابد در دوزخ نمی مانند حتی به تعبیر جسورانه طالقانی(ره)

این وضعیت شامل مارکسیست های اصیل هم می شود.

پس چه سروشی که به پلواریته می خواند چه سیدمصطفی

طباطبایی که اندر مقابل نظریه او یک مشت ان قلت ازسر دل

 بستگی به مسلک عمری چیده عملا هیچ فرقی ندارند.

آزادی و استبداد در تعریف عرفی دو نقطه مقابل هم اند اما

اندر پندار مذهبی تشیع وزنه و میل ائمه(علیهم السلام)

پتانسیل تغییر بنیادین همگی را دارد.

اینها عین دو چشم لوچ و منحرف البته هرکدام آخته به

سمتی هستندکه در رخ مرام پیروان سقیفه جا خوش

کرده است.نظریه مصطفی طباطبایی میراث و گفتمان

قالب عهد اموی و پندارسروش حاصل بازشدن آب

عرفان و فلسفه یونانی به شیر جامعه اسلامی مقارن

با زمانه بنی عباس بود.آن جبر و این اختیار وقتی به

حبل الله متین اهل بیت(علیهم السلام)گره نخورده

باشید هردو بر یک فرجام ختم می شود نابودی وبس.

مطابق آنچه تا اینجاعرض شد و با فرش قرمزی که در

اکثر رسانه های ماهواره ای خارج مرزهاا زکلمه تا گنج-

حضور بهرنشر و بست این افکارغلط پهن کرده اند باید

ختم کنم به جمله آسیدمحمودطالقانی(ره)که می فرمود:

چپ روی و راستگرا بودن حرکت همزمان و موازی سمت

 گمراهی است.

بر لوچ صدر اسلام لعنت...

22تکویر

ضرب المثل است :هرگزدستگاهی را که نمی دانید چگونه خاموش 

می شود روشن نکنید.پس دکمه توقف حرکت عین پاشنه آشیل

هر روند فیزیکی حتی معرفتی و مخلوط آن که بودن نوع انسان باشد

 گشته جهت پاسداری طرف به پوشاندن  ازچشم دشمن خویش است

 لذا نقطه مقابل هم چون بدان دسترسی ندارد لاجرم بر خشونت 

متوسل شده ازسفیرگلوله تا جنگ روانی را نثارخواهدکرد تا پایان

 آنکه نمی خواهد رقم بخورد...

دراین میان یکی از ابزارهای روانی ازبهر مقابله با متفکران بشری

چسباندن انگ و عنوان دیوانگی به پیشانی طرف  است.

این کار عین ریختن کاسه ای آب یخ روی هر بردالکتریکی که

حاصل ازکارحرارت ضمنی هم تولیدمی کند شوک برآن و

بیشترین ضربه را بر مدارات  مذکور واردخواهد کرد

پس از دیر باز بکاربردن لفظ دیوانه درحق هرمتفکر و لیدر

عقیدتی ابزارقوی به دست مخالفان بوده سبب بیشترین

میزان ریزش همراهان نیز اختلال روانی در مغزمتفکرچنان

جریان می شود.البته اگر ریگ و پارادوکسی اندرمانیفست

و مرام نامه خویش داشته باشد.

ولی حضرت محمدبن عبدالله(ع) مطابق آیه22سوره تکویر

ازطرف اتباع جاهلیت مورد چنین هجوم تبلیغی شدید قرار

گرفت اما خویشتن را نباخت تا درنزد روشنفکران راستین

و عرفی روشن گردد:حرکت او منشاء گرفته ازمنظومه فکری

بلند و فاقد ضد و نقیض های مرسوم موجودبین نهضت ایسم 

و ایدئولوژهای سابق و معاصرجهانی است.

السلام علیک یااباالزهراءوالی بنتک الصدیقه الشهیده

 ما صاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ

خیاط درکوزه

سروده طلبه سعیدحریری اصل

آبان 1401ش

ببین خیاط در کوزه چه سان است

شنیدم وضع او جدا غمان است

دو روزی می گذشت ازدوره دوخت

که خشتک پاره درحکم بیان است

زدن از سهم بزازش توان است

بریدن بر نخ و سوزن جبان است

چنان می دوزد او البسه انگار

که مفتی بر دکان خود فلان است

برش ترمه برید اینک زمان است

به موت اش در نگاه عارفان است

هم ای طراربی اصل از پی اش سست

کجا چیزی به جز حلوا میان است

بگیرم داد و افغان ات عیان است

زدن بر راس و نالیدن لبان است

چو کردی بیش  از اینها نابکاری

کنون تومار تو بستن چنان است