سوال بنیادی!؟

سخنی با حجت الاسلام و المسلمین آقای محمد جواد محقق یزدی(حفظه الله)

سلام علیکم

حضرت مستطاب در و دیوار خانه ای از کوچه فیض شش اندر خیابان انقلاب اسلامی

قم المقدسه روز قیامت شاهد باشد که شما خلاف سنت صحیح و مرسوم

حوزه علمیه شیعه که حق سوال را بهر مثل این کمترین طلبه محفوض داشته 

و نهایتا پاسخ  یا عدم اش را با ابرازمحترمانه دستورداده است برکنایه و الفاظ 

فی نفسه لطیفه سان خویشتن بری از ورود به مباحثی دانستید که از بهر

طیف راست قدرت ایران حساسیت آفرین است و حتی شیخ حسن اللهیاری

را بخاطرپخش چند باره فلان کلیپ و فیلم خود در شبکه ماهواره ای اهل-

بیت(علیهم السلام)مزمت نمودید.(آذرماه1397ش)

حالا در مورخه ابتدای خرداد1402ش اما و چون مجددا با زدن گپ های 

از آن دست  به سوژه خبری امثال ایران اینترنشنال و...بدل گشته اید

لازم دیدم سمت سوال خود را از طرح مستقیم که به سنگ خورده است 

سوی وجدان های آگاه برگردانم شاید به هدف تنویر افکار عمومی رسد.

اینکه جنابت واژه محارب را به صرف مردم مجرد از عسگر و نیروی انتظامی

ولو با ادعای محافظت و تامین امنیت عام خلق شهروند تقلیل می دهید و 

عکس اش از ناحیه قوه قضائیه وقت دیده می شود که حکم اعدام آقای-

 محسن شکاری و...صادر و اجرا کرد.

شاید برای جو زدگان عرصه سیاسی فرای موافق و  یا مخالف نظام بودن

لقمه دندان گیری باشد اما شان محقق منصف من جمله ملبس به لباس 

روحانیت شیعه این هست که مباحث عرفی خالی را در طرح برمضامین

فقهی آغشته و با عنایت بدان که توسط مراجع عالیقدرتشیع سعی در

رعایتش می شود ترجیح دهد.یعنی و مثلا بازخواست کند: حقوق

شهروندی در قوانین پر رنگ و جزء نگاری گردد تا کارد سلیقه گرایی 

بر میانه آن  با تفسیرخاص برهه ای و در مورد نبرد...

اما شما اصطلاحا و با آن متد سخنرانی در این باب بهانه توبیخ  و نیز

توجیه طرف مقابل سوار برمشتی الفاظ ارزشی با نیت انگیزش عوام 

و مشابه خودت اندر محوریت فقهی را خواهی داد

درد اینجا است که بخش زیادی از روحانیت سنتی قائل به نقش

متخصصان غیرمعمم در مباحثی چون جامعه شناسی و روانشناسی و...

نیستند و جالب اینکه همان طیف به درگیری و اصطکاک با نحله 

ایدئولوژیک مذهبی چون مجاهدین خلق  و جناح راست نظام جمهوری-

اسلامی ایران دست می ازند که با وجود همه تفاوت ها در یک نقطه 

اشتراک دارند و آن عدم نقدهای موردی و اصلاحی به فقاهت و راندن

آن با جهد علمی خویش از بهر زندگی در لحظه است.(آراء مرحوم-

مهندس بازرگان درباره فقه)

آقای محقق مرگ حق هست و هیچ بعیدنیست عجل این کوچک 

خیلی زودتر ازشما بزرگ در رسد اما و با نوشتن این چند خط خواستم

برمردم خویش متذکر گردم  من باب یادگاران مانا که عملکرد طیف-

سوم روحانیت نه صرفا سنتی و نه بامحوریت ایدئولوژی چون شادروان

دکتر داود فیرحی را به ثواب و فلاح نزدیکتر یافته ام.

جر راست نباید گفت هر راست نشاید گفت والسلام

به یادمرحوم حجت الاسلام والمسلمین داودفیرحی

باهراظاهردفتربه سرانجام رسید...حضرت شمس رخت برشب آلام رسید

طایرقدسی وهرچندگرفتی ره خود...پای چوبین زمان بی توبه فرجام رسید

گوربازآمد و برساحت بهرام  رسید...چنبرش بست ولی عبد درآرام رسید

سیرکردم که چه شدعاقبت شیخ مفید...دیدم ازبتن عدم بازبه احلام رسید

اوبشد یاد و دراندیشه اقوام رسید...بی ضیاء نظری برخط پدرام رسید

فارغ ازدغدغه مروه این بود ونبود...زائرحق به صفا برتنش احرام رسید

(مرادازباهر که برسنگ مزار آن زنده یادهم درآرمستان بهشت معصومه(س)

قم المقدسه  درج شده ومطلع این شعراست اسم اشاره به فاعل می باشد)

سروده طلبه سعیدحریری اصل.خواهشا شادی روح استاددکترفیرحی:الفاتحه