تو را دارم!؟

خدایا اگر چند روزی و به هزارو یک دلیل بر قلب کسانی

بنشینم وشامل مهر شان گردم چندان مهم نیست! چه و

البته که فانی است

واجداهمیت آن هست که تو علاقه بی بدیل خویش را

به من از مهد تا نه که لحد و قبر حتی روز واپسین و در

عین داشتن نامه عملی نچندان مرغوب از دست نمی دهی

بارالهی با دنیا هرچه می روم جز بر وحشت تنهای ام نمی افزاید

چه با دیدن هرروزه مرگ و فرجام همه کس و کارم دریافتم

 دهشت شب اول قبرهرآنچه باشد عملا به اندازه چنین زندگی

نیست.

آری کاسه دیریا زود لبریز و حتی شکسته فقط فریادخواهد 

زد دیگه بسته!؟ و من بی سبوی وجودم شکومندترین ساقی-

گری زندگی خویش را مگردرحق که می توانم انجام دادجزتو!؟

پس ببوس تنگ درآغوشم بگیرو فشار بده بی آنکه گوشه 

چشمی به کاکل ناز چشم افراخته یا پاهای قلمی وبا سن آخته ام

ایضا شکم آب شده داشته باشی

یا من حبیب لا حبیب له

#دنگ وفنگ-روزگار

عیدسعیدفطر

رفیق! وقت خدا حافظی رسیده است؟ اما حالا که به پست سر

نگاه می کنم و ایامی را که با هم طی کردیم و انداز از همه رنج

و تلخی های  بخشیده ات چون تشنگی و ضعف  فقط یک خاطره

شیرین رد پای خود را بر وجودم نهاده و ایضا چنان حس سبکی اش

بخشیده که نیک و ملموس پرواز را لمس می کنم آن هم برآسمان

پاک مملو از ابرهای سفید یک دست و البته با شکلک های تفسیری

متفاوت به قامت خیالم که مرا نهایتا سوق می دهد تا طوف حرم 

دوست:لبیک لا شریک لک لبیک