آرمیتا گراوند

پرنده پر زد و بربام خانه نشست...ز دست برد زمانه ساده برست

یکی دو لحظه  لختی  کش داد او...نگاه کرد به پایین  عارفانه گذشت

سریع پرید بر جایی که غصه شکست...بزد چو بال باز و دوباره ببست

دورن تکه ابری نهان ز چشمان شد..هوای تازه چشید از کهنه گسست

سروده طلبه سعید حریری اصل برای آرمیتا گراوند.ربیع الثانی 1445ق

دخترک نازنین نمی دانم که درمترو تهران به مهر1402ش برای ات چه

شد!؟ اما تو و دوستی خدا را چون از این کویر وحشت دنیا گذشتی و 

به درگاه عدن الهی باز رسیدی مرا را نیز شفیع باش و یاد کن چه باور

دارم تنها ریسمان رهایی از دوزخ بر دست معصومان است از طفلکی 

مثل ات  تا اعظم تان آن چهارده تن پاک(علیهم صلات و السلام)

#کرمانشاه