برادرم محسن!؟

دایره فهم از علمی  مثل ریاضی ذهن باز و غیر فراموش کار طلبد.

به مورد علوم انسانی گاه خود آن  از یاد سپاری هم نعمت است 

یعنی طرف جدای تخته سیاه   پاک کن آن را هم دارد. چون اصلا

هنجار تعریف شده ای مثل رادیکال کسر و معادله بهر وصول 

به نتیجه در کار نیست و دماغ بشری(عقل)بالا پایین فهم را

جدای مباحث مثل روانشناسی و...در زندگی شخصی هر دانشجو

این ساحت تجربه کرده اثر مثبت اخلاقی آن را برده و گاهی هم

بر عکس دکتر دیوانه تحویل اجتماع دهد.

اما مبحث حقوق و علم قضا چه!؟

اینجا دو وجه متضاد صرف علوم انسانی و ریاضی عملا ممزوج 

شده درحقیقت تجربه ای را پیش می آورد که چون عکس درس 

زیست و...فرای حدود صرف مادی است پس روی سر علوم 

انسانی آوار شده است.

حالا وقتی یک ذهن ریاضی محور وارد پست وکالت شود 

خیلی خوب بلد است اصطلاحا حتی از دوغ اش کرده بگیرد و

چه بسیار پرونده های بدی که با وکیل خوب موفق می شوند

و برعکس.

اما عارف که  زنی به دریای دادرسی احقاق حق مد نظر تو

است و گاهی همین در روهای قانونی سوهان روحت شوند

هم جلو چشمت گناه کاری را جای پشت میله زندان به آزادی

سپارند.

این وسط ولی اگر محیط به کلیت ماجرا باشی و مدبرانه در

متن اش پیش روی به  کنار دادن مشاوره های ناب وحتی 

جنجالی که حاصل لاجرم توفیق اجباری است باری در سبک 

سنگین لب گشودن هایت کمی آهستگی را از سر ضرورت

امتدا د و پیوستی دوام  خود داشته مباح خواهی دانست و این

می شود فرق دکتر داود فیرحی(ره) با دکتر محسن برهانی-

(حفظه الله)

فیرحی ابزار سخنش تاریخ یا علم سیاست بود لذا عکس برهانی

عین نجار حرفه ای جدا از ساختن میز وصندلی میزان اصطکاک

گوشه وکنار محصولات خوب سابیده اش کمتر دست وپای مردم 

عوام یا قدرت طلبان تمامیت خواه را گرفته چون برهانی دردسر

غیر ضروری وآسیب زننده به خود  نمی آفرید 

#باهر(شادروان شیخ فیرحی)