حزین خوش نظر

نه اقلام شاملو را برای سرودن می چید و نه هم گام فروغ

پرسه می زد. به شهد شهریار نمی مانست و ایهام نیمایی

را متذکر نمی شد. اصلا داغ ابتهاج ندیده بود و باری

مثل سهراب سر در گریبان زیست درونی نداشت.

طاهره اما تنها تکیه می داد به صلابت سخن اش و این

شاید شبیه اکثر روشنفکران دهه پنجاه با آبشخور 

چپ جهانی از نوع ایرانی چون علی شریعتی بود.

ولی پر مغزی کلام بی تاریخ انقضاء اش پس می زد گنده

تر او جلال آل احمد را و حتی سربه سر ابراهیم گلستان 

می گذاشت.انگار دیهم دار دوران  بود که دست روزگار

پیشتر برسر حکیم طوس خاقان شروان نیز ناصر قبادیانی-

 اش نهاده و به مدد مثل ایشان ادبیات این اقلیم حتی

در اثر  پس لرزه های قادسیه سر پا نگاه  داشت.

#طاهره-صفارزاده

ابتهاج

امام حسین(ع):اگردین ندارید لااقل دردنیا آزاد مرد باشید.

(یک سوسیالیست ولو مجرد ازدین بلاشک بر پیرو مکتب 

ضاله ای مثل بهائیت شرافت داردچه حرکت فکری خویش

را بر مبنای خود آگاهی قرارداده...)

تقدیم به  هوشنگ ابتهاج فقید:

حواسم را نشاندم تا تو آیی...سر اعماق واژه پا گذاری

پلشتی هر آنچه کشته گلچین...از این مزرع پاییزی درآری

شهیدی که به خون غلطیده باری...تنش سبزو به سرو نو سرایی

تخلص را اگر در سلک فیض است...به سان سایه ای با خود کشانی

می ناب ات بر بدمستان نمایی...کشی شان ازقضا سمت رهایی

چنین مخموری بی حد و تمثیل...همی باید که چون در درفشانی

                                                   

سروده طلبه سعیدحریری اصل.امرداد1401ش