قصه ارجمند

نه اینگونه ماندن و نه آن سان رفتن

که زیرخروارها خاک اش شرافت دارد براین هردو

و آری مرگ هم ازنعمت های خدا است...

داریوش شاه بود برزویه طبیب انوشیروان اما دادگر

شادی روح جناب انوشیروان ارجمند خواهشا الفاتحه

# قشر-خاکستری

قشرخاکستری

آری به مثل خانم باران کوثری در بی همه چیز اول ومن 

باب دست مریزاد گاوی تحویل خواهی گرفت و اما آخر

خود به آجان قصه عودت داده می شوید...

این دقیقا عاقبت قصه ای هست که عام ملت تیز هوش 

ایران با سابقه تاریخی رام کردن و دور زدن مثل 

مغولان جغتای خوب یاد گرفته اند و لذا اعتنای به

زرق و برق رسانه های غالبا لندنی ایضا امثال افق

ایدئولوژیک داخلی  نشان نمی دهد حتی و هرچند

آتش بیاران چنان معرکه گردانی هایی من باب 

جذب مخاطب  راضی به میومیو هم (صدای گربه)

شوند.

بله آقای نظام اسلامی درروز راهپیمایی 22 بهمن

یا جناب حامد اسماعیل به پاییز1401شمسی اندر

کانادا می تواند عده زیادی را از موافق تا مخالف 

خوان حاکمیت فعلی گردآورند اما حقیقت این است

هماره و بیش از آنها خلقی را شاهدیم که با شعار

فی نفسه: گوربابای سیاست به فرصت هر تعطیلی

سمت شمال و...سرازیرمی شوند بر نیت صفاسیتی

(کنایه ازخوش گذرانی و فرارازمسئولیت اجتماعی)

اما حقیرچون نه دل درگرو قدرت امروز دارم نه 

ازاقمار طالبان براندازی فرداش حساب می شوم 

یعنی رعیتم الی یوم الفرج انشاء الله

درته دل و بی تعارف هم ایشان را ملامت نمی کنم!

آری عام مردم به قیام و قعودشان همیشه صادق

و صمیمی هستند هرچند شایدسطح فرهنگ و

جیب پر پول  واکنش های ظاهرا متفاوت ایشان راهم 

سبب شود اما محور بلاشک حول منافع ملی ومذهبی

چرخد اگر که عقل جمعی ساربان باشد 

گیرم که چنین باشد!؟

مرگ های مشکوک پاییز1401ش ازدید اپوزسیون به پای حاکمیت

واصطلاحادرروندوبر حاشیه جنبش مهسا جاخوش می کند

نهادقدرت امااکثرایشان رامحصول سوانح ایام وحوادث طبیعی

چون سگ گرفتگی وبادبردگی جارمی زند

اما وراستی دراین میانه اگرملاک رامرام صرف علوی قرارداده 

به کنش مولای متقیان(ع)نظری بیندازم فراترازبحث وزوم 

نمودن روی سبب کش رفتن خلخال دختریهودی رعیت اش

نفس چنین اتفاقی را مستحق جان دادن آنی صاحبان درک و

حاملان شعور به جامعه مدعی اسلام می دانست

عکس پروپاگاندای رسانه ای که امروز میان جناح راست 

حاکمیت و اپوزسیون برسرپاس دادن علت ریختن این خون ها

به دیگری شاهدیم

برای نیکا مهرشاد ابوالفضل عریشا و...جمیعا الفاتحه وصلوات

پیام عالی

درسرزمین آتش به اختیاران حقیر دست پدری را می بوسم که

ولو پای پسرش راشکسته و نمی گذاردبه موقع الو گرفتن تنور و

التهاب سیاسی اولادصغیر ازخانه بیرون رود.

چون بایکی وصدگل چنانکه بهارنمی شود بسی پرپرش هم به 

آزادی نمی رساند.

جامعه ای که هنوز به شرف و درک آموزه مصدق کبیر(ره)یعنی 

مبارزه و موازنه منفی نرسیده و با گران شدن مرغ یخچال اش

بیشترپرمی گردد اصلا ارزش آن را ندارد که یک تارموی  طفلکی

ازوطن نثارش شود چه رسد به همه وجود با کلی حاشیه درد 

نفرین و آه...(ابوالفضل امیرعطایی بچه شهرری)

آری شان امثال ایران اینترنشنال نسناس و بچه شاه قالتاق

بیش نیست که چون یابو عصاری انرژی حاصل ذوب شدگان

خویش را سد زده و جهت بالاتررفتن هواداران کور وکرپندارو

مرام بهائیت پسند و حقیقتا ماکیاولی مدار شان مدد گیرند

کسانی درچنین روند و پروسه ای افتاده گیرمی کنند واقعا هالو

هستند حتی اگر عالی پیام  ادبیات باشند

خوب اینجانب هزینه زدن این دست حرف ها را به دوش گرفته

و به انگ های چسبانده مخالفان اش چون بی طرف بی شرف یا

خاکستری خاک برسری و...رضایت داده افتخارایضا می کنم چون

و بازبقول آن مرد خدا و فرزندمیهن ملی متقی محمد(ره) باوردارم

چنانکه دربیدادگاه نظامی و بعدازکودتای 28مرداد رساند:

تاریخ درباره ما قضاوت خواهد کرد

رحمت حق برروان ات ای خفته احمدآبادمستوفی