سید رضا قفسی

سید صاحب کرامت دردوره پهلوی اول ودوم به منطقه قله شهر تبریز می زیست.

قله فل الحال مشرف به محله گلکار کوچه حسن و درمیانه دو بیمارستان مشهور

شهریار و شمس تبریزی واقع شده است.

نفس حقی داشت. چنانکه دعایش سریع مستجاب می شد. مثلا درباره ناخوشی

خشک شدن شیر مادران بچه دار که به آن زمان از دردهای بی درمان حساب

می گشت به بانوان گرفتار اش که با بچه ضعیف  وبی حال سراغ او می رفتند

وعده می داد که: تا یکی دو روزدیگر شیر به پستان ات خواهد آمد و از قضا 

مردم شاهد وقوع این معجزه می شدند و همین مسائل سبب مشهور شدن 

سید به القابی از جمله قفسی گشت.

مرد روشنفکری بود و باور داشت تشیع چون حق است نباید از وقوع مدرنیته 

ترس و واهمه در دل مومنان آن افتاد که:ای وای دینمان از دست رفت.

نوع پوشش  او هم با وجود روحانی بودن در یک عمامه کوچک خلاصه می گشت 

و معدود اوقات با قبا وعبا دربین عموم ظاهرمی شد.

از دوستان و شاگردان ایشان  می توان به مرحومان آیات اعظام توتونچی

میرزا فتاح شهیدی سید یوسف مدنی تبریزی  سید علی کهنمویی  و جناب

شیخ علی اکبر مهدی پور(دامت برکاته) اشاره کرد.

با جد حقیر مرحوم آیت الله شیخ میرزاعلی عیوضی گنجی هم ارتباط  داشت.

بعد از رحلت دردهه 50 وقبل انقلاب اسلامی57ش اندر قبرستان محله قله

به خاکسپرده شده بود اما درکمال تعجب وقتی حدود سال1397ش به

حکم شهرداری وقت در حال تخریب آنجا بودند به خواب مومنی در مکانی 

دور آمده حسب تکرار این رویا و صادقه بودنش طبق آنچه خودسفارش

می کند پیکر ایشان به داخل مسجد قدیمی صدوقی انتقال یافت و با

کمال تعجب در حال نبشر قبر اولا جسد سید تا حدود زیادی و بعد گذشت

تقریبا40سال سالم ظاهر گشت. ثانیا فرد دیوانه ای که اهل آنجا است  و به

طول این ماجرا حاضر بود  برعکس همیشه  پرخاشگرش کاملا آرام شده 

و شبیه عاقلان یعنی  شکل طفل پاک وبی آزاری شد اما با اتمام نبش قبر و

تدفین دوباره به حال سابق برگشت.

بیننده محترم شادی روح آسید رضا قفسی خواهشا الفاتحه

(نوشته شده به شب نیمه شعبان1445ق توسط طلبه سعید حریری اصل)

اللهم عجل لولیک الفرج

#سید-مجرب

آیین مهر

اگر خاطرات انسان میانسال یا کهن تر نرمال را مرور کنید اکثرا

آنکه درحق وی محبت نموده را خوب تر به یاد دارد.

مثلا بقال سر کوچه ای که لاوشکی را به وی  ارزان فروخته در 

ذهن اش  از یاد و نام معلم ریاضی همان مقطع که سخت اش

می گرفت بیشتر مانده.

این یعنی مهر طلبی

از اواسط عمر به بعد هم مهر ورزی غالبا  کام  طرف را شیرین

می کند.برای نمونه چنین آدمی خیلی دوست دارد تا با

کودکی خردسال سرکرده و دست نوازش برسر وی کشد تا

آدم های هم سن خودش و...

آن هم می گردد مهرورزی

پس طول زندگی انسان مانند  یک سیم مسی بوده که برق 

را انتقال می دهد مهر را جابجا کرده است و جلو تلف شدن

آن را گرفته.

لذا علم  اعظم عرفی و آیین  اکرم آسمانی هم  با محوریت آن

سخن می گوید: هل الدین الا الحب!؟(حدیث شریف از جعفر-

بن محمد (ع): آیا دین جز مهربانی هست)

#مذهب-حقه-جعفری