بول مجرب6

درطبیعت جفت گیری هر حیوانی با نوع مخالف به چشم آید. اما

همجنس بازی ایشان هرگز

من باب شتر اما رویت این اتفاق نادر است و اکثرا شترهای دریده

و مقابل چشم دیگران چنان می کنند که صاحب بد ذاتی داشته 

و ازاو تاثیرگرفته باشند.

اصولا بچه مومن شتر سهره و...یعنی موجودات ویژه گیتی معصومیت

مضائفی دارند

وقتی در قرآن کریم صحبت از ناقه صالح نبی(ص) می شود بطور

ضمنی متذکر گشته که حسب شریفی چون جناب صالح شرافت

آن شتر خاص هم نسیب دیده خلق گشت

اما این انسان حیوان یا حتی اشیاء  الی الله و نیک فی نفسه دارای

خاصیت های باطل السحر هستند و مثلا صحبت از این نداریم که

فلان پیغمبر(ع) را صرف چشم شور از پادرآورده باشد 

لذا در موردایشان اکثرا بدان روز گاردشمنان به مرحله قتل فیزیکی

 رسیده اندچنانکه درباب ناقه خاص صالح نبی(ع) شد.

این زاویه نگاه تاریخی هم بازمی رساند که تمسلک به شخص

اتباع و اشیاء اهل خیر و ایمان جهت ابطال جادو مفید است ولو بول.

(درمدینه عهدسه خلیفه اول ماجرای پیازآن شهر یاپشکل شتر-

عایشه مشهوربوده پس درنفس اشیاء دارای بارمثبت متافیزیکی

بحث نیست بله مصداق آن است چنانکه مطابق نقل تاریخ پیروان

ابن تیمیه که در نفی و آزارشیعه بسی کوشند خود آب وضوی تن 

گرفتاربیماری واگیراو رابه تبرک می بردند و...)

جناب محمدحنفیه(ع) تنها اولاد مولانا علی(ع) بود که چشم شور

دست یا پای او را به فلجی کشاند!؟ علت این امر را حضرتش آن 

گاه که درحاشیه نبرد صفین آب روی زره خونی پسرش می  ریخت

متذکر شدند:تفاوت تو درمادر با سادات مجرب مجرد(حسنین

علیهماالسلام) است

#آقای-خاص

بول مجرب4

علم فیزیک مخصوصا نظریه مشهورنسبیت ازپدرآن آلبرت-

انیشتن به ما می گوید:خلوص و خاصیت ذاتی برخی ماده های

خاص ایشان را ازحصارمکان و زمان عبور داده به طی الارض

نیز گذر دوران یعنی  حال به آینه موفق می دارد

خون حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) ودرشکل نازل بول سادات

مجرب دقیقا چنین خاصیتی را داراست

چنانکه مطابق گزارش باران خون به اروپا مصادف عاشورای61

هجری طی مسافت درحدقاره ای آن هم دریک روزنموده وهم

هراز چندگاهی به ایام محرم اندر اطراف گوال قتل گاه یا مزار

دخترش خوله(س) و...بیرون می زند یعنی طی العصر

فاطمة بضعة منی

#ماشین-زمان

بول مجرب1

پیرمردی که حدود سال 75ش و اوایل ورود حقیرکمترین طلبه بر

قم المقدسه به رحمت خدا رفت مشهوربه شیخ علی  چندهفته 

قبل از فوتش  برای بنده نقل کرد: درجوانی حسب کاری ازقم و پای

پیاده راهی کاشان شدم .دوره اشغال متفقین و سقوط رضا شاه بود.

طوری گشت که بعدغروب خورشید به خرابه ای کاه گلی پناه بردم

و لحظاتی با ترس تمام از راهزن گرفته تا نیش زدگی عقرب و مار 

چشم روی هم گذاشتم.در رویا دیدم مردی میان سال مقابل من

است  با لباس های شبیه گونی قهوه ای رنگ! انگار از زندان در رفته 

و آزادی چنان برایش شیرین بود که مثل بچه ها می جهید شاد بود

 و با خود بازی می کرد.

تا مرا دید گفت:آخر این خرابه و درحیاط آن یک متری اگر بکنی 

بقایای قبرمرا خواهی یافت!

من از عهدآقا محمدخان قاجار اینجا اسیرم وکسی از جنیان بدهم 

مجاورمزار و همسایه ام بود. راستی خیلی سخت است با شیطان و

اهل او همزیستی کردن و خدا چنین عذاب قبری را نسیب هیچ

کس جز اهلش نکند

تا اینکه چندسال قبل  خانواده ای  علوی و ازسادات شبی چون تو

اینجا اتراق کردند البته آنها خیمه کوچک خود را درهمین حیاط 

نسبتا بزرگ  افراشته بودند و دیوارها نمی گذاشت رهگذران 

متوجه ایشان گردند.

پس پسرزیبا رو  وکم سنی  ازآن جمع نزدیک سحرسمت مزارم 

آمد و دور ازچشم همه شروع به چیش کرد وطهارت ورزید...

بعد این شیطان عین کسی شد که درحال سوختن است!

گفتم:تو راچه شده؟ داد زد:نفهم آتش من همین است 

باز جواب دادم این آب نجسی بیش نیست

درحال فرارندا داد:هرچه از محمد وآل(علیهم السلام) به

من رسدباعث گریختنم می شود خود آنها که نجسی ندارند

هیچ اما مال اولاد شان مخصوصا بچه های معصوم هم که 

نیای چنان داشته  نان و آب حلال خوردند بهر نیست کردنم 

کفایت باشد

بله آن بول مجرب عذاب قبرمرا به شدت کاهش داده است

(ازباطل السحرهای سریع بهر طلسم های قوی شاش پسر سید

غیربالغ است که اگر پدر و مادرهردو از ذریه علوی باشندبهتر)

نمازبی ولای او عبادتی است بی وضو

به منکر علی بگو نماز خود قضاکند

سیدمجرب

آری  ز دیده ها نهان دیدم...من یکی پیرخفته در جوان دیدم

دوش بود و دوشیده اش جوهر...لبنی  بر لبان  پستان دیدم

خلق گویند سرابی در فلان دیدم...ولی به حق که آن چنان دیدم

بعد مرگ بر تربتم بنویسید...خود ثمین غنچه تر  از جنان دیدم

سروده طلبه سعیدحریری اصل

شادی روح سید صاحب کرامت محمدباقرعلوی خواهشا الفاتحه

اللهمَّ یا مُلَیِّنَ الحَدید لِداوودَ علیه السلام لَیِّن لی قَلبِ فلان بن فلانه و صَلَّ اللهُ علی محمدٍ و آلهِ 

(به قالب شعر و بند استعاره گفتم  پس بیشتر از این  و بر چنین دست 

نپرسید که روزگار غریبی است نازنین...)