آخرین 5شنبه

آخرین پنجشنبه هر سال شمسی اگر کبیسه نباشد محیط 

وداخل ایام پنجه(پس روز آخر سال وایام آزادی جمیع ارواح)

یا مشرف بدان است و با احتساب آن در باور شیعه گری 

بعنوان سید ایام همان روز شرعی که از ظهرش تا گاه 

بالا آمدن کامل آفتا ب جمعه فردایش هست به یگانه 

پنجشنبه ای که غیر ارواح مومنین ومومنات مال جمیع

ابشار بشر واقلام جن آزاد هستند جماعت حی  اهل ایمان

یاد اموات نیک کرده بر مزارشان حاضر می شوند تا 

آنها را از بقیه  اهل قبور تمیز داده و حرمت نهند.

درنقطه اوج و افضلیت پنجه این راندن غیر و پیش کشیدن 

نیکان خود احتمال رویت و نفوذ بدان مرده را در زندگی 

ما می کاهد و عملا برعکس هماره که مردم زنده با فاتحه

و...برای مردگان غفران الهی طلب می کردند اکنون ایشان

نیز به ما هدیه ای ارزنده بخشیده از شر اتفاقات بدی 

که ریشه در ما بعد الطبیعه دارد کاهند

بقول معروف:عدو شود سبب غیر اگر خدا خواهد

السلام الی اهل لا اله الی الله

#قطعه-19

پنجشنبه آخر سال

ارواح سر گردان مخصوصا در دل شب های تار بیشتر به چشم زندگان

می خورند غالبا در فضای سبز و اطراف درختان .

این سیر در طبیعت و نشستن بین شاخ وبرگ درخت بلاشک یک جور

اقرار به دست بالای صانع یکتا و همراهی هرچند دیر با داستان 

خلقت آدمیان و هدفی است که برای آن توسط خالق دادار تعیین شده.

چون اگر بحث مومن واقعی باشد او از این قافله بری است و در سیر-

الی الله خویش رو به مقام قاب قوسین دارد هرچند تنها حبیب الله 

محمد (ص)را یارای رسیدن آنجا اش باشد و بسیط زمین بعضا

عرصه جولان او  می شود. یعنی که بخواهد به خواب کسی آید و یا 

میان انوار راه شیری گونه شبهای پنجشنبه سمت وادی السلام نجف-

الاشرف گیردباری به زیارت قبور از جمله مزار  و پیکر خویش سر بزند

لب کلام اینکه:رویت بیشتر اموات در خواب یا حتی بیداری نشان 

از گرفتاری ایشان به مقاطع عروج است و دست دراز کردن سمت 

زنده های آشنا و فامیل ایضا مومنین و مومنات حی  حتی خود شکل

موزون طبیعت و قرار گرفتن در مسیر باد صبا و...برای تامین زاد-

معاد و توشه آخرت.

کمی به در گذشتان خود از فامیل تا دوست دقت کرده یادشان 

آوردید. معمولا آنهایی که با ایمان تر و دارای عقل سلیم بودند 

خیلی دیر به خواب شما می آیند!  اما دیدنشان در آن رویاهای

نادر بسیار پر مغز و دارای تعبیر مهم عمیق و...است.

چون و بقول عامیانه از داره دور آمده اند

السلام الی اهل لا اله الی الله

عزیز دلم  آخرین بار که خوابت را دیدم روی تپه ای بودی پر از 

گل های لاله و من از آن پایین مست بوی اردیبهشت...

#شهید-سید-محمد-باقر-علوی

لیله الرغائب

مرگ است و قرار زندگی کی خواهد...برخرمن هستی اش چنان تگرگ می بارد

روزی اگرش دست قضا باز ببخشیده ولی...آن پای دگر به ضرب  او می کاهد

دارا و ندار جمله خلق از آن می نالد...زاغ است چو مو  و هر چه زال1 می چاید

قره نشو در دار فنا بر ثمن و سهم ...این قسمت وراث و بر تو عملش می ماند

1.زال:مو سفید.لقب پدر رستم دستان

سروده طلبه سعید حریری اصل

اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ. اى خدا تو بر اهل قبور نشاط و سرور عطا کن

#صندوق-عمل(قبر)

مبرقع

پس لرزه های مرگ روی سر اطرافیان میت هماره سنگینی

خواهد کرد و اگر قرابت عقلی و سنی مانده و رفته مثلا

همسران فرزند و والدین درمیان باشد فرصت کمی  را در

اختیار نفردوم خواهد گذاشت از بهر زندگی  مستقل او.

داغ عزیز دیده مدام در خیال اش سیرمی کند و چون 

نمی تواند که وجود طرف  رابه حال آورد خود در گذشته 

مربوط به مرحوم سفر  نموده مدام خاطرات ایشان را ذکر 

کرده و یادگارهایش را رج می زند .حتی در این راستا

دست به کنکاش می آلاید هرچند فعل او دردید دیگران-

اش وسواس حساسیت و...لقب گیرد.

اما سنگ های غالبا سیاه و سفید قبرستان بیشتر از

آنکه بر جنازه زیرخود فشار آورند با هربار زیارت اهل

قبور مجموعه این ذهنیت های کاذب را شسته وطرف

زنده قصه لاجرم احساس سبکی از فشار مذکور می کند.

چون زیست درلحظه به وی تلقین گشته

اما مرقد مومن مثل سید عالم شهید و...

جدا از این بخشیدن واقع بینی ترس چنان شیرفهم 

شدن آنی و افتادن دوزاری طرف را می گیرد و  وحی سان

به قلب اش ندا می دهد که:

ما زبالاییم و بالا می رویم

#چهل-اختران

متوفی پنجشنبه

السَّلامُ عَلَى أَهْلِ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ 

ازشب پنجشنبه تا ظهر جمعه ایام آزادی ارواحی است که جدا از

اهل ایمان ناب شامل لغزش کاران نیزمی گردند. البته به شرط

نفی  عداوت با آل الله(علیهم السلام)و عدم استمرار به گناهان.

لذا خدای متعال حسب حکمت خود ملک الموت(ع) را دقیقا در

همین حد فاصل زمانی به سراغ نیکان روزگار و نظرکردگان

حی  خویش می فرستد تا عذاب کمتری را حسب جان کندن 

متحمل گردند یا داخل حرم  مسجد و حسینیه نفس کشیدن

آخرشان را قرارمی دهد که حالت مشابه آنچه بیان شد دارد

#المومن-کیس

بارمسافر

این دست  شایدگاه آخر برگردن یاری بودست وهم درمیانه جعد(مو)

زرافشاری یا نه پیاله(شراب)برمی داشته وبشکنی ایضا می زد

نمی دانم  ازبد و خوب  اما فل حال که حتی توان کشیدن وجابه جا کردن

خود را هم  دگر ندارد

راستی دراین سفرکه او پیش گرفته چه می توان بعنوان بار مسافر

برد؟ یانه قرارش براین مدار هست که لخت و پتی راهی شود تنها به 

واسطه کفنی که تا دخمه و گور کش می آید و زان پس بندازبندی 

می رمد که باید ولاجرم قرارشده جزاین اش والظاهر دیرترنپاید.

اما نه اندکی صبر!آن دستی که برسریتیمی کشند به نوازش و

روی خاک پای مسافری غریب با نیت غبارربوبی یا همان که ممتد و

مدام برسینه خورده و دل را به شوک وصرافت تکرار نام زیبای

ارباب (ع) انداخته ازاین قاعده کلا جدا است و چنان سبک بال که 

تایران ملک عالم ربوبی و تا بالا نیز عنقای عرصه نیل فام  برپهنا

(آسمان) جورنده متن آبی نفتی ژرفا مدام دولا (دریا) به گرد پایش 

هم نمی رسند.

اللهم صل الی سیدتی وساداتی و انهم اربع عشرمحکماتی

#شعائر-حسینی

علاقه روح به درخت

السلام الی اهل لا اله الا الله

نبات و در شکل کامل درخت تنها موجود حی روی زمین است که نماد بارز معراج 

و سیرالی الله می باشد از ریشه های دراعماق خاک و بهره برنده چشمه های

زیر زمینی تا آن نوک برگ های لرزان درمیان بادهای فوقانی پرازاکسیژن ناب.

ارواح مردگان اما اگراز اهل ایمان نبوده و توفیق عروج بعد از مرگ را نیافته

باشند اندر روی زمین حول منزل سابق  و اسباب خویش هم البته قبریا محل

به قتل رسیدن شان پلاس وسرگردان هستند.

به چشم آدم های زنده آمدن ایشان هم بیشتر با نیت یادآوری لحظه کشته 

شدن خود و خواهش از بهر گرفتن ومجازات عامل فقدان او از دنیا است.

لذا و مطابق نظر علمای راستین مذهب حقه جعفری چون مرحومان شیخ بهایی 

نخودکی و...(صاحبان علوم خفیه) ایستادن درمقابل بادی که از میانه درختان

قبرستان گذشته و به تن فرد زنده می رسد مرگ آور وخطرناک است 

چون مقداری از انرژی و خصائل روح مجرد(مرده) راهمراه می باشد...

برهمین منهج پنج روز واپسین سال که مقارن با وزش بادصبا و سبز شدن

گیاهان به طبیعت هست را در ایران باستان پنجه نامیده و باور داشتند :

ارواح به محل خانه و زندگی خود در آن سرمی زند و رویت ایشان به 

خواب هم بیشتر و واضح از نظر بستگان  هست.

مسافر

عمر یارکه قدگل شد تا کجا می توان گلدان شیشه ای محافظ اش

را باخود کشید و پاس داشت؟آخریک روزی دیریا زود جامه حقیقت

می پوشید ترک افتادن به جان حباب هستی اش  اما و مگرنه اینکه

 ما اصلا  از آن بالاها آمده بودیم و اکنون که دام گه بلا زمین چنین

 زهرچشم خویش گرفته دیگر چاره و علاجی نیست جز پس راندش

ولو به قیمت پرپرکردن خود عین و درسیاق یکی نازنین  رفته

و شایدهم از این طریق باشدکه پی گرفت کورسوی فانوس دریای

خیال را می برد هرکجا جز اینجای بی گل رزمحبوبت .

آن قدر دورکه شاید باید و کاشکی حس کنی دوباره نزدیکی اش

را  و مگرجز این می خواهی ای عاشقی هنوز روی لپ هایت قرمز

شرم وایضا جای بوسه لبان خونی اش باری که به تاکید یادگارداری

تو دراو می زیستی و حالا بحث مجردی درکارنیست چه هر چه هست 

دل درگرو یافتن خانه یارو طواف مجددش دارد.

پس پا شو که باید بروی موازی خط سفید افق لختی قبل از شفق اندر

خنکایی که شاید بکاهدکمی داغی این تن در فراغ اش سوزنده را که

بیشتر ماندن جایی ندارد و خانه پرش به انحنای قوزی خواهد افزود 

که اکنون چندوقتی شده از غصه و رنجوری فراق روی سرشانه هایت

افتاده واگر زودتر به خود نجنبی این قافله عمر عجب می گذرد...

الهی پاکم کن و بعد خاکم کن