شادروان محمد علیزاده

زمستان سال 1375ش بود اواخر بهمن.شب عیدی و به حسب خانه

تکانی ها از بازار فروش لوازم دست دوم توانستم یک دوربین زینت

روسی بخرم .چیزی که مدتها آرزویش راداشتم اما قیمت بالای سالم

آن نمی گذاشت حقیقت امر وسع من به همین خرابش رسیده بود.

دوربین ام نه کیف و نه لنزی داشت تنها بند رنگ و رو رفته ای بدان 

وصل بود که از شوق بدست آوردنش و هم هراس خوردن به دست 

و بال یا وسایل رهگذران همان جوری به گردن آویخته بودم.

حوالی بازار شیشه گر خانه تبریز مقابل یک مغازه ای رسیدم که جوانی

چند سال بزرگتر  اما  نورانی و مهربان مرا صدا کرد.

گفت به عکاسی علاقه دارد و از داخل کیف اش تعدادی قطعات همان 

دوربین را در آورد و بخشیدم

انگار دنیا را به من داده باشند 

این قصه ماند تا شب پاییزی دیگری سال89 ش مقابل استریو جلال خیابان 

شریعتی داشت سی دی خام می خرید و بعد چند روز دیدم آنها را رایت کرده

و به افراد نیازمند سربازان کودکان کار و...می بخشد.

(شغل:بازیگر فیلمبردار و عکاس حرفه ای.علت فوت:ایست قلبی1399ش

در کل مطالبی که فل الحال با موضوع ایشان به فضای مجازی موجود است صرفا

روی بازیگری اش تاکید شده اما هنرهای دیگری هم داشت بهترینش انسانیت)

بله از آدم فقط کارهای خوب و بدش می ماند.حی الی خیر العمل

خواهشا شادی روح مرحوم محمد علیزاده الفاتحه

#مهربان