شراره

گلاب اگر به قمصرش مقام جوهری گرفت...ز غنچه های سر به مهر یقین که او لبی گرفت

تفضل خجستگان شد از کرم چنان ثمین..که بهترین رایحه بدان سیاق همی گرفت

چه می توان شمردنش چو  رتل سروری گرفت...ولی به عشق مبتلا صنم فزون ولی گرفت

الا مقام ذوجلال به وقت و موسوم حرم...تنش بشست بدان و خود لطافتی وسیع گرفت

بخوان ز شرح اشتیاق شراره چون دمی گرفت...هوای وصل ناگهان  به سوختن شبی گرفت

(سروده طلبه سعید حریری اصل16ربیع الثانی1446)

#پسرکم