سروته یک کرباس!؟

خوب اگربنده نوعی حرف ها وکنش پررنگ سیاسی داشته باشم 

فرای آنکه در چه مملکتی زندگی می کنم با مصادراموردچارکنتاک

و اصطکاک حاد شده سراززندان درخواهم آوردحتی فراز چوبه دار

این یک روند جاری دراکثرکشورهای دنیا است هرچند اندر برخی به

شیوه زیرپوستی عمل گشته سرطرف را جوری زیرآب نموده گرفتار

عوارض و مشکلات می کنند که عام و عوام  قضا وقدر خوانند

لذا وقتی از زاویه جهان شمول که توصیه اسلام راستین است به

مسئله بنگریم هرآینه دوری و دوستی با اهل سیاست  مستقر و

معاند را الی یوم الفرج انشاء الله ترجیح خواهید داد مگراینکه کارد 

به  استخوان رسد مثلا جناب حاکم ازمرزسرخ شعائرحسینی رد 

شود و مرام لائیسیته پیش گیرد.

اما و دست آخر اینجانب یک دلیل دیگر هم برای دوری از فضای

سیاست زده دارم که یادآوریش دلم را ریش می کند.

سال قبل 1401ش سربازنیروی انتظامی را مقابل ندامتگاه فردیس 

دیدم که متهمی 15ساله باخود به دادگاه یا محل بازجویی می برد

پسرک بی پول بود و مامورمجبور می شد خرج او راهم ازجیب

خودش بدهد...درآن سرمای سوزان دی منتظر ماشین ایستاده

متهم لباس زخیم نداشت و سرباز برای کمک به زندانی مریض

ژاکت خودرا به او پوشاند و خودروهای  عبوری هم ازآن 

جهت که ملت غالبا حزب باد تشریف دارند هریکی درمیان 

متلکی می انداختند مثلا به مامور:خاک تو سرت بی شرف ....

متهم:کس کش مادرخراب چشاشو...

اما من که آن سوی اتوبان و روبروی آنها بودم فقط دلم به حال

دو پسر می سوخت.

در هردرگیری سیاست زده خیابانی معمولا لیدرهای با معرفت

و داش مشدی اپوزسیون ابتدا و مقابل رده پایین نیروی های

انتظامی صف آرایی می کنند و بیشترین تلفات هم مال همین

مقطع باشد. دقیقا در خاتمه چنین لحظاتی  است که میوه چین-

هایی ازهردوسو تا اینجای قصه ساکت  ظاهرشده یکی حافظان

امنیت را فشل نامیده دیگری زیر یوق  خود نرفتن را سبب 

عدم پیروزی جنبش راه افتاده  جارمی زند...الی یوم القیامه

مگراینکه این هردو طرف پخمه حساب شده به خودآمده ولو 

کمی هوای هم را داشته باشند با بهترین شگرد یعنی تاکید و

پافشاری به متن همین قانون رایج مملکت. چه درآمپاس شدید

 گذاشتن  جمیع پشت صحنه نشین ها هست که قلاب بر دست

منتظرگرفتن ماهی ازاین آب گل نه خون آلود هستند

اللهم فک کل اسیر

#زندان-کچویی