آرمان بیانی

آرمان بیانی پدر در خیال و  پسر در کنار همچنان با چالش ساختن

افعی تهرانی درگیر است که عکس این دو نمی تواند در یک طرف 

خط زندگی و مرگ جایش دهد.

سکانس های پشت هم  و غالبا دست چین در عین امتداد سنانیوری

تمام قصه قطعه های تام و دوست داشتی را پیش می کشد منتها

آنها که به او و بچه اش مربوط است بیشتر در ذهن مخاطب رسوخ

می نماید چون کم بود جمعیت خردسال وضع بد اقتصادی و..

سب شده حس ترحم جمعی به کودکان در جامعه ایرانی فوران کند

اینجا است که شاهرگ قسمت های آینده می زند بیرون راستی 

کارگردان با بابک چه خواهد کرد اگر میدانش دهد احتمال افتادن 

در دامن فیلم فارسی رود و اگر محل اش نگذارد و گوشه ای از 

مهدکودک یا به مادر و نا پدری امریکا نشین بسپاردشان  مخاطب

عاطفی و غالب را چه کند!؟

راستی راه سومی هم هست ؟مثلا اینکه بابک هم مثل آرمان یا

پدربزرگ یک کار خاص و ریسک دار را بعنوان شاخص  بودنش در

ماجرابیفزاید فرضا شکاربرود با دختر کم سنی رابطه عاطفی داشته

باشد یا درروی آنتن زنده تلوزیون  از ممیزی دادسخن دهد  و...

یا نه اصلا یک طفلک چنین کششی دارد!؟

باز گذاشتن بابک سرمخمصه ای مثل آدم ربای و..چه؟

حالا اینها را گفتم اما تا قسمت نهم دیده به شما تقلب رسانم:

اگر به بنده بود نقش افعی زنده (این فرد می تواند متقلبی باشد 

که با سود جویی واطلاع کامل حال به هرطریق نسبت به افعی زن

اعدام شده دنبال پیشبرد عقده یا سود جویی مادی و...خود است)

رابه ناظم سابق آرمان می سپردم و پسرش را وجه رونمایی آن 

چهره غالب والبته تابناک  انسانی این بشر که درعین حال سبب -

رهایی اش ازتشویش ذهنی وبقولی ضرورت فیزیوتراپی   نزد روان 

درمانگر می شود

#دهه-پنجم-زندگی