آدم ها عوض می شوند

میان آن دهاتی و این شهری یک شادمهر دیگری هم بود!؟

درست عصر روزی که به یکی از معدود کنسرت های 

داخل ایران اش آن هم به مدد شرکت قاینار خزر رفت.

البته من آنجا نبودم  بلکه بعدش  از خلال خاطرات رفیق

و همشهری خوبم که  دفتر خدمات کامپیوتری داشت

(آقا سعید گل) فهمیدم زمان همان اجرا  و یک راهنمایی

زنده یاد شهید ناصر عبداللهی سبب  شد به سروقتش

رسم.

ولی خدایی شادمهری که درک کردم درآن اوج جوانی 

شور و امید دیگر چه گویم  بگذار رک حرف بزنیم دور

ازدود(مواد مخدر) و پول کثیف(قمار) برای یک نوجوان

که اینجانب باشد حکم کعبه عشق و برادر بزرگتر را

داشت و بعد وقتی در آمد که: داداشم  در جنگ از

دست رفته  صد البته آن حس بیشتر شد

ولی دست آخر قولی که روی نیمکت پارک حوالی منوچهری

و امام زاده ناصرالدین(ع) به من داد : درس ات را بخوان

بچه خوبی باش و...تا سال بعد همین دور و بر  یکدیگر را به

تهران ببینم. اما حالا باورتان می شود سالها است که 

بدان پارک و نیمکت سرمی زنم !نه با سودای دیدن آقای

عقیلی که چی بگم خیلی عوض شده... فقط محض امتحان

اینکه من هنوز نو جوان  شورانگیز ی را که بودم دراین

سراشیب عمر و بعد چهل سالگی زندگی می کنم یا نه!؟

#آوای-نکیسا(غلام-علمشاهی)