مسئله قره باغ

انسان فرای بحث عقیدتی و به صرف معقول بودن وقتی گرفتار عوارض

بیماری جسم و روحی می شود به دنبال درمان دردش می رود.

اما کهنه شدن و عدم رسیدگی به موضوع خود درد دیگری است

که حتی شاید از خود مرض اولیه خطرناکترشود.

اگر بخواهیم به عمق مسئله فی ما بین دو کشور جمهوری آذربایجان و

ارمنستان پی برده مظلوم و ظالم را باز شناسیم باید روی مقطعی از

اواخر عهد قاجار و دوره پهلوی اول دقیق شده اصطلاحا زوم کنیم.

ارامنه  آن زمان باناجوانمردی تعداد زیادی از آذرهای شیعه مذهب 

را کشته و غارت کردند.

منتها بدتر از آن کار اهالی ترکیه بود که بهانه انتقام گیری از قاتلان 

برادر و خواهران ترک خود به آن منطقه رفته اصطلاحا جوی خون راه

 انداختند. در حالی اصلا ترک های آناتولی عکس آذری و اکراد و...از

اقوام آریایی نیستند و چنین وحدتی حقیقتا الکی و دروغین است

و فقط زبان مشترک را که آن هم نتیجه سلطه دوره ای عثمانیان بر

اکثر آذربایجان هست ملاک قرارداده اند.

بعد از آن مقطع اما چون مصلحت و امکان ترکیه از طریق نظامی ورود

 به خاک آذربایجان نبود با سیاست دست دوری بر آتش به اختلاف

موجود میان این دو طرف جنگ دمیده است چون فکر می کنند با 

چزاندن ارامنه ستون اصلی خیمه پان ترکیسم را به پا کرده و به 

نیابت از عثمانیان عملا در گوش ایران میراث خوار صفویه زده .

#آنتی-پان-ترکیست