بچه های کرج

نوشته بودی:می خواهی بیشتر آشنا شویم...بسیار خوب!؟

قصه من دقیقا از زیر پل فردیس شروع شد!؟یعنی همان جایی که خودم 

را نوجوانی باز یافتم در متن دهه70ش.ای !روزگار بدی نبود. تلوزیون 

شیرین کاری های سید محمد حسینی را نشان می داد البته ذیل نظر 

همکار ناظر و رادیو هم به مدد خدا بیامرز منوچهر نوذری گاه گاهی محل

توجه. این وسط ها هم اگرناپرهیزی می کردی کاست دهاتی شادمهر و

استادیوم آزادی با گوشه چشمی به نیمکت استقلال(ناصر حجازی)

من اما واکنده از مختصات محیط ام دلبسته آرمان هایی بودم  در 

کهنه کتاب فروشی ها و جزوء  بی نام و بدنشان علی شریعتی و...

(چاپ قبل 60 وبدون سانسور)

می جستم اش.غافل از اینکه بزرگ مخاطب آشنایم و دلیل خود سازی 

محرک  بازگشت نیز همسفر نیایش و...همین رفقای اطراف و بچه

محل هایمان بودند آنهایی که یکی شان دست برقضا روح الله داداشی

قویترین مرد ایران نام داشت و آن دیگری علیرضا ملا سلطانی کم سن

ترینی که گل دار رفت.

حیف همه را گذاشته گذشتیم و حال تنها گاهی که به بهشت سکینه 

سر می زنم با سنگ قبرها ی سبز شده جلو چشم داغ دلم را تازه می کنند

#مهر-شهر