فصل فصد

آدمی از خوب تا بعد را عادت می کند و جدا سازی هر موضوعی

چنین در آمیخته با تن  و روح اش بعدا کار سختی می شود.

وقتی بر بدن نجس دچار شوی  درغلطیدن به آب غسل شوک

و حال مطبوعی می بخشد بهر بریدن از آن عادت.

یا فصد رگ و خون گیری که جلا دهنده هر فرد است و حتی اگر

اندک باشد مفید حال فرد دچاردماء ایضا پلاسمای کم.

باری سفر یعنی کندن از موطن و پیوستن به هرکجا جز آنجا

که هستی...

رمضان اما همان موسم جدایی و کم رمق کردن رشته زندگی 

است که در خوردن وآشامیدن بارزترین تبلورش را یافته و

به  پایان راه سی روزه و عید فطر چنان سبکی وآرامش به

مومن موازین اش دهد که وصف آن در دفتر نگنجد

#شهر-الله