زولبیا و بامیه

زولبیا و بامیه را در عرف ایرانی بعوان شیرینی ماه مبارک رمضان

شناسند. البته در بسیاری از نقاط کشور هم نان دو آتشه در انواع

پلاشکی کلوچه شیر مال و...به رتبه دوم اش و از این دست قرار

دارد.

منتها خوردن زولبیا و بامیه نه به محض افطار و نه وقت سحر توصیه

نمی شود. چون معده پر شده هر چند با شیره فراوان راحتر گردد 

اما عطش فرد نیز زیاد گشته تحمل تشنگی را سخت کند.باز روانه

کردن آن بر معده خالی به جز در افراد جوان و قوی بر فشار طرف

و احوالش تاثیر مستقیم حاد گذارد.

در این میان اما یعنی شب های ماه مبارک خوردن این شیرینی

اسید معده را که لابد با تغییر برنامه غذایی روزه دار افزون  شده

کنترل نموده از عوارض آن کاهد.

چون اصولا شیره ها ماء الشعیر بیسکویت کاکائو کله پاچه و سیرابی

و...جنبه درمانی  در مشکلات دستگاه گوارش دارند.

#ماه-خدا

فصل فصد

آدمی از خوب تا بعد را عادت می کند و جدا سازی هر موضوعی

چنین در آمیخته با تن  و روح اش بعدا کار سختی می شود.

وقتی بر بدن نجس دچار شوی  درغلطیدن به آب غسل شوک

و حال مطبوعی می بخشد بهر بریدن از آن عادت.

یا فصد رگ و خون گیری که جلا دهنده هر فرد است و حتی اگر

اندک باشد مفید حال فرد دچاردماء ایضا پلاسمای کم.

باری سفر یعنی کندن از موطن و پیوستن به هرکجا جز آنجا

که هستی...

رمضان اما همان موسم جدایی و کم رمق کردن رشته زندگی 

است که در خوردن وآشامیدن بارزترین تبلورش را یافته و

به  پایان راه سی روزه و عید فطر چنان سبکی وآرامش به

مومن موازین اش دهد که وصف آن در دفتر نگنجد

#شهر-الله

عیدسعیدفطر

رفیق! وقت خدا حافظی رسیده است؟ اما حالا که به پست سر

نگاه می کنم و ایامی را که با هم طی کردیم و انداز از همه رنج

و تلخی های  بخشیده ات چون تشنگی و ضعف  فقط یک خاطره

شیرین رد پای خود را بر وجودم نهاده و ایضا چنان حس سبکی اش

بخشیده که نیک و ملموس پرواز را لمس می کنم آن هم برآسمان

پاک مملو از ابرهای سفید یک دست و البته با شکلک های تفسیری

متفاوت به قامت خیالم که مرا نهایتا سوق می دهد تا طوف حرم 

دوست:لبیک لا شریک لک لبیک