گیتار را بوسیده کنار گذاشتم!؟

معمولا چرخش در زندگی انسان از افکار تا وضعیت مالی با یک اصطکاک

حرارتی همراه است.مخصوصا آنها که به نام مذهب و زیر مجموعه آن زین 

پس عنوان می گردندما قبل خود را چنان شکسته و بسته می کنند که بعدها

به سوژه انگولک و تخریب حال شان در دست مخالف خوان بدل گردد...

پس خود ومن باب گل گرفتن دهان هایی ازاین دست می گویم:همین که 

با رخت آخوندی غالبا مخالف موسیقی مقابل شمااست مدرک نوازنده رسمی گیتار

کلاسیک از ترکیه دارد.روزگاری اما با خود فکر می کرد که می شود مجاور یار

و دیار گوشه ای مثل آرمیک نشسته نمه نمه ترک های بی کلام بیرون دهد

با چاشنی هزاران نگفته اما سرگذشت بابک امینی به اینجایش رساند که شاید

روزی ته کوچه خفت اش کرده و او هم از سر عصبانت یا هرعلت دگر مجبور به

جلای وطن شود و نهایتا دم پر وملازم گوگوش و مگوش گردد...

خوب چاره ر اباز در این یافت که از ترس رسوایی همرنگ جماعت گردد و با 

همین داخلی ها بجوشد.

ولی به  یکباره دید در جایی که نگویم بهتر است به پست امیر تتلو خورده 

کنایه سیروان خسروی شنیده عصبانیت مدیر برنامه محسن یگانه از

دست  او بطور ضمنی  بر سر وی خالی شده و فامیل اش فرزاد فرزین 

حتی محل سگ هم بر وی نمی گذارد...

آره بنده از آن جمع سوپر استار ها فقط  دو نفررا واجد انسانیت دیدم و بس!؟ 

که روحشان شاد:استاد محمد رضا شجریان و حامد هاکان.

حامد و من یک جورهایی خیلی شبیه هم بودیم و هر دو از یک وجه مذهبی

مشترک عملا فاصله گرفته فرار می کردیم .او باباش آخوند من خودم طلبه...

ولی مرگ تلخ همین بچه با حال وم شدی شهر ری که حتی آرزوی قطعه 

هنرمندان را با خود به گور برد و از دیار مردی می آمد که زنده به گورش کردند

(حضرت عبدالعظیم حسنی(ع))باز و در نبودش هم  فهماندم که :این 

بی اعتنایی ها خاص حقیر نبوده و اصلا جنس هاکان و من چیز دیگر و جای مان 

نه کنار این ... قماش موسیقی داخلی است

پس به یادگار گیتاری را که با مشورت آن مرحوم خریده ام بوسیده کنج اتاق بر

دیوار آویختم .(سه ملاقات ام با حامد هاکان عزیزم به ترتیب :خرداد  مهر و اسفند87ش)

#روحت-شاد-داداش