روشنفکران صدر اسلام2

السلام الی  سید البطحا وابن هوسید الکونیین

مقوله رسالت حسب مشیت الهی بردوقسم رسول باطنی وظاهری 

دربین قرون وابشار بشر تقسیم شده است.

فشار وایجادشدن محدودیت شدید از بهر پیغمبران ظاهری در

عین داعیه اخلاص وهمه چیزدانی مومنان البته بواسطه الله 

متعال و مقوله امامت که درپندار شیعی افضل برپیغمبری صرف 

است لاجرم فرد روشنفکر رابه استفاده از حربه عرف وخزیدن

ذیل جامه واستتار آن می کشد.

پیامبر واپسین درحجاز محمد بن عبدالله(ص)شریعت اسلام

راعرضه می نمود وعموی روشنفکرش که ازجنس عرفی بود

با پاسداشت سنتهای باز مانده دوران ابراهیم(ع)ومذهب

توحیدی حنفا عملا جا پای حرکت برادر زاده رابه گونه ای محکم

می کرد که هوچیان افراطی مشرک نتوانند باتحریک عوام 

حوادث وجنگ های چون احد راسبب شوند که بعد رحلت آن

مرد خدارخ داد.

لذا ایمان ابوطالب(ع) درمنظر روشنفکران صحیح وعرفی ثابت 

شده است وحتی سخن ازمقام پیغمبری ایشان نموده اند.

منتها پیروان مذهب عامه وحقیقتا سنت معاویه پسر ابوسفیان

چون تحت تعالیم وخط دهی کعب الاحبار درکانال روشنفکری 

مذهبی وگرفتار تارهای نامرئی صهیونیسم بین الملل وقتش

شده بودند وقیحانه به وی انگ کفر زده اند.

چنانکه بعدها با حکیمان دیگر مذهب حقه جعفری از ابوالقاسم

فردوسی تا حسن صباح شیخ الرئیس ابو علی سینا  و... هم 

چنین تا کرده وجه جهان شمول آنها را که هم امروز

هم سبب شهرت و مانایی ایشان است نادیده می گیریند

کفر جو منی گذاف وآسان نبود...محکمتر از ایمان من ایمان نبود

در دهر یکی چو من آن هم کافر.پس در همه دهر یک مسلمان نبود

#روشنفکر-عرفی