ذْبَحُ الْکَبْشُ

قالَ اَبوُالْحَسَنِ الرِّضا علیه السلام فی حَدیثٍ لِلرَّیّانِ بْنِ شَبیبٍ :‌ یَاابْنَ شَبیبٍ

اِنْ کُنْتَ باکیاً لِشَیٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍ بْن ابی طالبٍ عَلَیهُما السَّلام فَاِنَّهُ

ذُبِحَ کُما یُذْبَحُ الْکَبْشُ 

صبح تا ظهر عاشور برثار(ع) چه گذشت که با شهادت علی اکبر بند کمرش

مطابق نقل مقتل از هم گسست و به گاه رفتن علی اصغر بند جگرش وا رفت

براساس حدیث شریف وصحیح از امام زین العباد(ع)

وبازبرمنهج فطرت بشری وقتی جنازه عبدالله بن الحسن(ع) راکنار گودی

قتلگاه روی دستش گذاشتند بند دل پاره کرد وبه انقطاعی رسید که:الهی

رضا به قضائک لامعبودسواک و...

اما آن قوم شقی بی اعتنا براین همه داغ وهمچون گوسفندی بی خبراز 

جهان آدمیت به ذبح وی مشغول شدند آن هم ازقفا

سلام خدابرتو همان لحظه ای که شمر برسینه ات نشسته وسنان پاهایت را

گرفته بود 

علیک منی سلام الله

هفتادوسوم

الاسلام محمدی الوجود حسینی البقاء

دین محمدی 73 فرقه شد و تنها یکی از آنها بر حق(شیعه)

و هم ازجمع 73نفری مومنان مذکر بدان که عین

حواریون  مذهب اش باشند گیرافتاده اندرگوشه 

شام آخر کربلا که راهی جز گزینه مرگ ظاهری در

دسترس ایشان نبود حسین(ع) شاخص ترین است.

آری  رهبرنزدیکترین فرقه به تشیع وی ازآن73

نحله محمدحنفیه و آخرین یار بازمانده قبل شهادت

ایشان ابوالفضل عباس(علیهماالسلام) برادران 

حضرت اش هستند.چه درفهم حقیقت مرام

محمدی(ص) و مقام علوی(ع) اگرقصه آن همه

چالش علمی و متن رزمی فرد را به سمت حقیقت

رهنمون نشد بلاشک معصومیت آل الله(علیهم-

السلام) کارگرخواهد افتاد و آن گاه های شورانگیز

 که خاتم(ص) حسین(ع) را درشمار مباهله آورد و

خود او علی اصغرش بالای دست گرفت حق مطلب

 چون آفتاب از بهر هر که در قلب خود مرض ندارد

عیان خواهدنمود...

ای حسینی که لب تشنه بریدندسرت

توچه کردی که لب تشنه بریدندسرت