شعائر الله

تصویر فوق متن نماز میت سید الفقهاء و مجتهدین آخرین مرجع اعلم جهان تشیع

حضرت آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی(ره) برپیکر مطهر مرحوم حاج شیخ 

عبد الکریم حائری یزدی که دور تابوت را با کتیبه های پارچه ای از اشعار معروف

محتشم کاشانی در وصف امام حسین(ع)پوشانده اند.

معمولا برای میت از جنبه تجمل و...پارچه ترمه استفاده می شود ولی اولا شمردن

نمادشعائر بر آن و ثواب اخروی اش دقت نظر اهل علم صحیح آن دوره حوزه قم و

مسئولان کفن ودفن موسس اش را می رساند.

#اهل-معرفت

لنگرود

ابراهیم(ع) بعد بارها مبادرت به بت شکنی و یا هتک حیثیت نداشته

آن صنم های الکی تبرخویش را روی دوش الهه بزرگ نهاد بی هر -

صدمه!؟

چون بت بزرگ درپس خود ذهن های عوام و روح های کوتاهی  را

دارد که شکستن اش سبب بسیج ایشان و فورانی خواهدشد که

حسب قوانیین رایج خلقت حتی نبی الله(ع) باخود خواهد برد.

آب مایع است و فاقد شکل از جمله و درزیرمجموعه مثلا دست و

پا پس لنگیدنش دیگر چه صیغه ای باشد ؟

الا اینکه با فروتنی و درک شرایط خاک پیش می رود چون هیچ 

منیتی درکاراو نیست و جز رسیدن به دریا پیشه و آرزو ندارد.

انسان منطقی و نرمال که میانگین امروزش 50سالی فرصت

زیست دارد و بس روی چه حسابی باید به سمت مشارکت در

پروژه های سیاسی عصر غیبتی کشیده شود که اگر دشمن 

کش نگردد دوست کارناتمام شان را به فرجام خواهدرساند 

و یا پاسوز سیاه چال های خواهدبودکه جز سرمه کردن 

استخوان او رضا نمی دهد...

یا نه مثل خرس خواب زمستانی پیشه کند  وخود را به

ندیدن عمدی بزند که لابدچه فرقی دارد با همان جانور؟

وسط این دو نوع زیستی که به یخ و شعله می ماند و گریبان

بسیاری از ابشاربشر را گرفته اما راهکارسومی هم هست

و آن مبارزه بواسطه نمادگرایی است و یادآوری سیاوش-

کشانی که تاریخ ایران زمین از افسانه گذرانده در کوره

حقیقی عاشورای 61هجری به شکل عینی رسانده است.

آری همین مردم عادی که چون رود خروشان و با پای 

لنگان سوی قبله العشاق کربلا به مشایه روند خود اندر

اوج حرکت استراتژیک لیبرال دموکراسی امروز و پشت 

نموده به نگاه کوتاه ایدئولوژیک چپ جهانی دکترین

دیرپایی را درمبارزات اجتماعی سیاسی بازخوانی 

می نمایند که دقت درمفاد و مبانی اش دلیل ترس و

طاغیان هر زمان و سنگ اندازی درمسیروی از جانب 

شیطان بچه هارا عیان می کند.

#داود-فیرحی

به دشمنان شعائر حسینی

محرم 1445ش نیز چون سنوات معاصر قبل خود سوژه آبدار 

و البته رذیلانه ای را ازبهر اکثرشبکه های ماهواره ای نیز

طیف بسته تمامیت خواه و ایدئولوزیک حاکمیت فرام نموده

تامن باب  خوش رقصی جهت تامین کنندگان مالی غالبا چپ

جهود و عمری  هم که شده موریانه وار به جان دستگاه 

سیدالشهداء(ع)بیفتند مطابق آموزه شیطان اکبر به مابقی بچه

جنیان. چنانکه به سند صحیح و درکتب روایی شیعه آمده...

فرشید منافی از رادیو فردا ما را ملت مونگلی می داند که 

عکس مابقی عراب و مسلمین که محرم را به شادی طی 

می کنند و اول سال قمری شمرند زانو غم به بغل گیریم.

ایران اینترنشنال حضرت عباس(ع) را از جنبه خوشگلی 

شنیده ذهنی جار زده دیده حقیقی مهرشاد شهیدی را 

جای آن چاره ساز حال می داند و هم کلمه پیرو فاسوق

به نقل از یک نماینده موسوم به اصولگرا مجلس ایران

اندر فکر تصادم احتمالی علم های حسینی با تیرهای 

چراغ برق است ودلواپس مسدومان حاصل گشته....!؟

اما جمیعا کور خوانده اید!

این عزایی است که نه تاصبح قیامت بلکه و به مدد

شیعیان خلص حیدر صفدر اندرمتن بهشت عدن 

و آنجا که جای هیچ ملال نیست هم برپاست

لبیک علی من دفنه  اهل القری

یاحسییییییییییییییییییییییییییییییییییییییین

#حسین-الکامل

ذْبَحُ الْکَبْشُ

قالَ اَبوُالْحَسَنِ الرِّضا علیه السلام فی حَدیثٍ لِلرَّیّانِ بْنِ شَبیبٍ :‌ یَاابْنَ شَبیبٍ

اِنْ کُنْتَ باکیاً لِشَیٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍ بْن ابی طالبٍ عَلَیهُما السَّلام فَاِنَّهُ

ذُبِحَ کُما یُذْبَحُ الْکَبْشُ 

صبح تا ظهر عاشور برثار(ع) چه گذشت که با شهادت علی اکبر بند کمرش

مطابق نقل مقتل از هم گسست و به گاه رفتن علی اصغر بند جگرش وا رفت

براساس حدیث شریف وصحیح از امام زین العباد(ع)

وبازبرمنهج فطرت بشری وقتی جنازه عبدالله بن الحسن(ع) راکنار گودی

قتلگاه روی دستش گذاشتند بند دل پاره کرد وبه انقطاعی رسید که:الهی

رضا به قضائک لامعبودسواک و...

اما آن قوم شقی بی اعتنا براین همه داغ وهمچون گوسفندی بی خبراز 

جهان آدمیت به ذبح وی مشغول شدند آن هم ازقفا

سلام خدابرتو همان لحظه ای که شمر برسینه ات نشسته وسنان پاهایت را

گرفته بود 

علیک منی سلام الله

سیاست شعائری!؟

از دیرباز تاریخ ایران زمین و عهد داریوش شاه هخامنشی تا دوره عباس کبیرصفوی(ص)

نادر افشار جناب کریم خان زند و برهه محمد مصدق که روحش شاد تمسک بر مولفه ای به 

نام شعائر و مدد گیری از تمثیل گرایی در بطن حوادث سیاسی جهت پیشبرد آرمان ملی 

رایج بوده است.شعائر در وجه مذهبی صرف نیز از دیر باز آل بویه بعنوان یکی از سلسه های

حکومتی شیعه مذهب و حتی قبلتر اندر روایات وارده صحیح از امام الرئوف حضرت ثامن(ع)

جا خوش نموده و البته نیک ابزاری است بی هر پرتی و زائده که در پیشبرد اهداف دستگاه

امام حسین(ع)عمل می کند.تخت جمشید میدان امام اصفهان و اصلا نوع آموزه سیاسی 

محمدمصدق موازنه منفی از فهم صحیح و درک جنبه آموزشی درعین حال کاربردی شعائر 

برخواسته است.

اما چه گویم از امروز که تحت تاثیر مفهوم ایدئولوژی بعنوان محصول پندار چپگرای جهانی 

کار به جایی رسیده که با نام دین به ستون خمیه آن یعنی شعائر همه ور شده فروع فردی

حسین(ع) را چنان چاق می کنند که او را بعنوان شهید نماز جار می زنند!؟درحالی که بقول

آیت الله سیدرضا صدر(ره) تقلیل نهضت اسلامی ناب شیعی که در ابعاد و سایز انسانی 

عرضه شده به حد صرف عقیدتی جفای بلاشک در حق فاضل در دانه ای چون جعفربن-

محمد(ع) اجداد و ابناءطاهرین ایشان(علیهم السلام) است

آقایان با شبنامه نویسی و بولتن فرض نمودن در ودیوار سفارت بریتانیا درتهران پیش 

می آیند درحالی که طرف مقابل ایشان مجسمه دخترمعترض را به تیر رس و مقابل در 

کنسولگری ایران بر اروپا می نهد...این یعنی اروپا هم به سیاست آغشته برشعائر ر و

آورده آن وقت جمهوری اسلامی با متم مذهب رسمی شیعه در قانون خود به همت 

جناح راستش بری از آن در صددگشودن عقده های اجتماعی و سیاسی با شعار های 

ایدئولوژیک است

لسان صدق1

درآیه79 و 80 سوره اسراء دقیق شوید:

وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَکَ عَسَى أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَحْمُودًا ﴿۷۹﴾

وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ 

لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا ﴿۸۰﴾

حال در دو ترجمه بیشتر نشر یافته فارسی از زنده یاد محمد مهدی-

فولادوند و ناصرمکارم شیرازی من باب آیه 80 بنگرید

آیه 79 با کلمه مبارک محمود که از القاب نبی اکرم (ص) است ختم

شده و متن آن شباهت عجیبی با عصر جاهلیت شبه جزیره که 

برشب تاری می ماند دارد و برگوشه نشینی ها عبادات و  زهد

رسول خاتم(ص) منجر به مقطع بعثت شد می ماند.

اما فولادوند صدق را هر کاری ترجمه کرده و مکارم بلدی چون مکه

یا مدینه !درحالی که اندر متون صحیح دیگر نزد مذهب حقه تشیع

از جمله تفاسیر دگر قرآن لسان صدق از القاب مولای متقیان علی-

است و بالاتر ازنظر این هردو. البته به حسب کیفیت و کمیت قطعا

اشاره  فولادوند(ره)صحیح و افضل تر از گفته مکارم هست و دومی

صرفادر زیرمجموعه آن جا خوش می کند.(آمده که درهرشکل

عالم خلقت نام علی هست) آیه80 درامتدادنام محمود(ص) علی-

 بن ابیطالب(ع)را موضع بحث قرارداده اما چرا مترجمین بدان دقت

 کافی را نثار نکردند؟پاسخ اینکه: مسئله دخول به صدق با خروج

 ازآن در متن مباحث معرفتی هم خوانی ندارد!؟

من نوعی به معرفت:اشهدان علیا ولی الله داخل می شوم صحیح

اما خارج شدنم ازآن دیگر چه صیغه ای است؟

اینجا هست که ناصرمکارم کمی دقیق تر بوده و با پیش کشیدن

مسئله اماکن مقدس صدراسلام به میدان آمده اما باز باید

پرسید:مگرنه اینکه اشاره به بکه مبارکه وادی مقدس -

موسی کلیم (ع) و...در جاهای دیگرقرآن هست پس چرا اینجا

چنین لفظ غیر واضحی را گذاشته؟اما در جواب پرده از حقانیت

موضوع و نقطه مرکزی مهم  اندر نزد شیعه یعنی شعائر برداشته

 می شود.

خدا حتی وقت نزول این آیات نیک می دانست پس فردا ائمه-

طاهرین(علیهم السلام) بعض اولادنظرکرده آنها و جمعی  از-

 صدیقین و احرارصاحب بقعه و حرم خواهندشد چنانکه از

پیغمبران قبل (علیهم السلام) یادگار مانده پس به شیوایی و

رندی تمام  آداب نفس زیارت اهل صدق و قله فرازمندآن

 محمود و حیدر(علیهما السلام) یعنی یک روح درد و بدن را پیش

آورده تا هم خط باطل شدی بر تفکر غلط امثال وهابیت اندر

فعل تخریب قبور اهل حق کشیده باشد و نیز متذکر گردد:

دخول و خروج بدین جایگاه های نورانی آداب خاص خود را

دارد که باید با مدد از ذات سبحانی و صاحب آن مرقد شریف 

من باب داشتن ولایت رعایت شوند.