مرحوم آیت الله حاج میرزا عمران علیزاده1

دم ظهر اسفندی از حوالی مقصودیه تبریز به مشایعت مرحوم آیت الله حاج -

عمران علیزاده می گشتم.خانم خانه دار مقداری لوازم دست دوم را برای 

فروش به وانتی دوره گرد دم در می گذاشت و در عین حال منتظر رسیدن او

بود و به آن میانه یک دوچرخه سایز26خودنمایی می کرد.

آقای علیزاده از زن جویای قیمت اش شد و او خیال کرد آن را برای حقیرکه

پسر یا از بستگانش باشم می خواهد. بعد معامله هم دوچرخه راهمراه آوردم

تا منزل ایشان.

چند وقت بعد نیز دیدم که گوشه ای از حیاط خانه زیر مشما و تکه چوب ها 

پنهان شده تا باد و باران بیشتر خرابش نکند.

این بود تا تابستان سال بعد که غیرمستقیم فهمیدم به کودک فقیری هدیه

داده اند.

خوب از این کار ظاهرا ساده درس خیلی بزرگی گرفتم.از جمله اینکه موقع

بخشیدن چیزی به فرد مستضعف باید در نظر داشته باشید که در بسیاری 

موارد اگر آن مثلا دوچرخه ای نو باشد جدا از هزینه زیاد روی دوش بانی خیر

والدین طرف مقابل را به وسوسه فروش اش بهر صاف کردن دیگر اصطلاحا چاله

چوله های  زندگی شان می اندازد نیز بقیه بچه های محل هم طبقه را وادار به 

تخریب یا حتی سرقت اش از سر حسادت می کند و ایضا نتیجه منفی بسیار

بدی بر روان و خلقیات پسر نوجوانی می نهد که علاقه خاصی بدان دارد بویژه 

در ایام تعطیلات مدرسه.

#هدیه-ارزنده