الموت مهرجویی

اینکه مرحوم داریوش مهر جویی چه مشرب سیاسی داشت

با مرگ درد ناک اش در هاله ابهام فرو رفته ومیانه فیلم های

از او که روسری رابرازنده درخت شمرده  وبه سوال فلانی از

اپوزسیون جواب نمی دهد دست به دست می گردد.

مرام اومانیستی وعلاقه اش به محوریت انسان در آثار خود و

بخصوص زنان اندر اواخر عمر هم باب میل همین روشنفکر-

نمایان تحت تاثیر صرف از گفتمان لیبرال دموکراسی باشد.

اما جایگاه مذهب در آثار این هنرمند بزرگ ایرانی کجاست؟

ایشان فیلمی هم درباره  اسماعیلیان ساخته بود که متاسفانه

ناپدید گشته است!

راستی و در خاتمه از اهل سیاست و مدعیان منور الفکری باید

پرسید که :چرا  چنین آدمی که از ظن خویش یار او شده اید 

و در سوگ اش  بی تعارف اشک تمساح می ریزید مجذوب کاراکتر

صدر نشین قلعه الموت شد چنانکه وقت و توان خود را صرف

 معرفی او کرد!؟

مهرجویی یک هنرمند پاک و فطری بود و حتی اگر چندان تقید

مذهبی شدیدی نداشت ولی وقتی مقابل نهضت های ناب ملی

و از سرحریت طلبی ولو با لیدری شیخ حسن جوری حسن صباح و... 

هموطن خودش قرارمی گرفت طبیعی بود که واکنش نشان دهد

و درعین حال فرد عمیقی که به دوره حیاتش جای همانند سازی

جریان های معاصر با ایشان می خواست مذاق مردم اش را با 

سرچشمه بی شیله و پیله ماجرا آشنا کند.

خدایش بیامرزد

#شیخ-حسن-صباح