چون کیارستمی

جامعه مطلوب درآثار مرحوم داریوش مهرجویی معنایی ندارد.

اصلا بعد انقلاب اسلامی57ش و اختلافات حاصل اش یک نوع بی توجهی

حتی دهن کجی به حاصل قصه در آثارش رویت می شود(اجاره نشین ها)

اصلا منظر او به ماجرا وآدم هایش چون سابق محسن مخلباف و

حال ابراهیم حاتمی کیا برآیندی از ایدئولوژی به خود ندیده 

و لذا انسان ها از فرشته سان تا دیو صفت اندر بستری معمولی 

قد قامت ایضا مرام خویش را علم می کنند و بس.

منتها رندی زنده یاد عباس کیارستمی عکس مهرجویی دراین

نهفته که وی با درک فضای دهه 60 ش اوضاع جنگ ایران و عراق

و...جامعه سنتی و رایج در چهار گوشه ایران و حتی جهان را بعنوان

نمایی از آرمان شهر مطلوب به جای فضای ایدئولوژیک مذهبی

رایج ازسمت هسته سخت قدرت حاکم  جا می زند که با وجود

تشابه در مفهوم  عطش تحول رایج نه نشخار مجدد گفته های 

مارکس کافر یا سید قطب منافق(توهین کننده به حضرت -

زهراء(س)) است بلکه فرا و ورای حتی بحث مذهبی بر مفهوم

بنیادین عرف دست آزیده.

آری بازیگران خانه دوست کجا است عکس  هامون این یا

 به وقت شام آن(نام دو فیلم سینمای ایران)له یا علیه هیچ

نظام سیاسی و حکم خاص اش نیستند بلکه تنها به زاویه دید

متعالی می خوانند فرای دنائت نفس مفهوم و حوزه سیاست رایج

عصر غیبت منجی (عج) در باور شیعه سنتی و اصطلاحا صفوی

روحش شاد و یادش گرامی باد

#روشنفکر-عرفی

فلسفه مهر جویی

فروزان و سعید کنگرانی سر و ته یک برانکارد حامل

نعش در مریض خانه مرده ای را به زیر زمین و محل

جمع کردن اجساد برند و ناگهان از یک هم آغوشی

من باب دلداری به متن رابطه جنسی دخول.

کارگردان در این صحنه با نگاه و تسلط عمیق خودش

بر مفاهیم فلسفی به بینده متذکر می شود:

هرچند چیزهای مثل مرض دیدن جنازه و...معمولا

شهوت جنسی را فروکش می دهد اما این دوبازیگر

 از به هم آمیختن نامشروع و با نیت صرف هوس

آن هم درچنین لوکیشن و مکان خوف آوری به خوبی

عمق فقر و مستضعف واقع شدن خویش را بروز دادند

تا منظور اصلی از فیلم دایره مینا را انتقال دهند...

البته مهرجویی و دراین دست مثال ها خیلی هم 

خوش شانس بود چون جای خوردن انگ تشویش اذهان

عمومی و...توانست که بواسطه قلقک آن فیلم در وجدان 

جمعی سبب تشکیل سازمان انتقال خون ایران گردد.

#+18

الموت مهرجویی

اینکه مرحوم داریوش مهر جویی چه مشرب سیاسی داشت

با مرگ درد ناک اش در هاله ابهام فرو رفته ومیانه فیلم های

از او که روسری رابرازنده درخت شمرده  وبه سوال فلانی از

اپوزسیون جواب نمی دهد دست به دست می گردد.

مرام اومانیستی وعلاقه اش به محوریت انسان در آثار خود و

بخصوص زنان اندر اواخر عمر هم باب میل همین روشنفکر-

نمایان تحت تاثیر صرف از گفتمان لیبرال دموکراسی باشد.

اما جایگاه مذهب در آثار این هنرمند بزرگ ایرانی کجاست؟

ایشان فیلمی هم درباره  اسماعیلیان ساخته بود که متاسفانه

ناپدید گشته است!

راستی و در خاتمه از اهل سیاست و مدعیان منور الفکری باید

پرسید که :چرا  چنین آدمی که از ظن خویش یار او شده اید 

و در سوگ اش  بی تعارف اشک تمساح می ریزید مجذوب کاراکتر

صدر نشین قلعه الموت شد چنانکه وقت و توان خود را صرف

 معرفی او کرد!؟

مهرجویی یک هنرمند پاک و فطری بود و حتی اگر چندان تقید

مذهبی شدیدی نداشت ولی وقتی مقابل نهضت های ناب ملی

و از سرحریت طلبی ولو با لیدری شیخ حسن جوری حسن صباح و... 

هموطن خودش قرارمی گرفت طبیعی بود که واکنش نشان دهد

و درعین حال فرد عمیقی که به دوره حیاتش جای همانند سازی

جریان های معاصر با ایشان می خواست مذاق مردم اش را با 

سرچشمه بی شیله و پیله ماجرا آشنا کند.

خدایش بیامرزد

#شیخ-حسن-صباح

علی سنتوری

گاهی غم ام عیان است...بی واژه در دهان است

چونانکه گفته باشم...لب بسته ترجمان است

آن حالت ام بیان  است...بر شیوه ای نهان است

دردش چه بی امان است...گویا در استخوان است

پابست اش آنچنان است...کز هر طرف روان  است

اما ستانده جان است...الحق که بس جبان است

سروده سعیدحریری اصل.مهر1402ش

#بهرام-رادان