چون کیارستمی

جامعه مطلوب درآثار مرحوم داریوش مهرجویی معنایی ندارد.

اصلا بعد انقلاب اسلامی57ش و اختلافات حاصل اش یک نوع بی توجهی

حتی دهن کجی به حاصل قصه در آثارش رویت می شود(اجاره نشین ها)

اصلا منظر او به ماجرا وآدم هایش چون سابق محسن مخلباف و

حال ابراهیم حاتمی کیا برآیندی از ایدئولوژی به خود ندیده 

و لذا انسان ها از فرشته سان تا دیو صفت اندر بستری معمولی 

قد قامت ایضا مرام خویش را علم می کنند و بس.

منتها رندی زنده یاد عباس کیارستمی عکس مهرجویی دراین

نهفته که وی با درک فضای دهه 60 ش اوضاع جنگ ایران و عراق

و...جامعه سنتی و رایج در چهار گوشه ایران و حتی جهان را بعنوان

نمایی از آرمان شهر مطلوب به جای فضای ایدئولوژیک مذهبی

رایج ازسمت هسته سخت قدرت حاکم  جا می زند که با وجود

تشابه در مفهوم  عطش تحول رایج نه نشخار مجدد گفته های 

مارکس کافر یا سید قطب منافق(توهین کننده به حضرت -

زهراء(س)) است بلکه فرا و ورای حتی بحث مذهبی بر مفهوم

بنیادین عرف دست آزیده.

آری بازیگران خانه دوست کجا است عکس  هامون این یا

 به وقت شام آن(نام دو فیلم سینمای ایران)له یا علیه هیچ

نظام سیاسی و حکم خاص اش نیستند بلکه تنها به زاویه دید

متعالی می خوانند فرای دنائت نفس مفهوم و حوزه سیاست رایج

عصر غیبت منجی (عج) در باور شیعه سنتی و اصطلاحا صفوی

روحش شاد و یادش گرامی باد

#روشنفکر-عرفی