ستون حنانه

عمود آهنی جانم فدایت...همان پای قد بس دل ربایت

کشیدی رو به بالا تابگویی...چقدرش مانده تا کرب و بلایت

صنوبر یاسمین سوسن سترون...کجا داردشمیم دل ربایت

ستون فاخر حنانه جستم ....همین جا لابلای مهره هایت

هوای شور و وصل دیگری بود...که سر زد هر نفس ازلابلایت

تقید نیست اینجا حرف عشق است...که کنه هستی اش شد مبتلایت

همه فانوس ها در بحرمواج...بیفتند از صف اش بر انتهایت

سماع راستین تنها تو کردی...چه رقصی بهتر از طرز بنایت

سروده طلبه سعیدحریری اصل.شوال1443قمری