فتل!؟

واقعا اینکه میگن از هر انگشت طرف هنری می بارد به قاعده

و ستون خیمه زنده یاد فتحعلی اویسی البته از هم روزگاران

ما ها راست است.

به  جرعت شهادت می دهم: ایشان یک نقش سر سری و محض

ماست مالی و فرمالیته بازی نکرد.

حتی  درسریال های تاریخی مثل سربداران ولایت عشق و....

با گیرم خاص سلوک و ایضا عقده های ویژه شخصیت خود نما

بود دیگه چه برسه به یک جایی مثل باغچه مینو که حسب 

پیشکسوت بودن دامنه اختیار و جولانش با وجود سناریو 

زیاد می شد و پس حقیقتا قیامت می کرد.

باورم این است اویسی  ازچارلی چاپلین استادتر بود در طنز

چنانکه هر بازیگر جدی دیگر جهانی را جرعت هل من مبارز

طلبیدن داشت. خلاصه و جوهرش اینکه تو خونش بود هنر

و از قضا پشت این چهره گاه شاد و بعضا غمگین او هم لابد

غصه و دغدغه های خودش را داشت اما هیهات از اینکه 

مصائب و مسائل زندگی اش قدر یک نقطه روی تابلو فوران

بی امان شادی و انرژی درونی این  بشر خال اندازد. نه

خلاصه اینکه طبق حرف خودش :فتل قصه ما از اصلاح طلب-

ترین کارگردان (استاد محمد علی نجفی) تا خود ده-

نمکی را تجربه کرد اما اویسی با امضاء خاص اش ماند

الفاتحه