وقت دلتنگی

عاشقی  بودم که وجدم  پا گرفت

چون غروب جمعه شد بلوا گرفت

بعد آن و قبلش از هر قسم رفت

در دم مذکور اما غربتی پیدا گرفت

داغ کردم درد نیز  انواع گرفت

از سر و تن سوز این اوضاع گرفت

باز  سستی دیدمش آخر که چه

چون نیامد کی شود دنیا گرفت

ظلم می توفد زند بر خشک و تر

شعله اش من جمله را یکجا گرفت

در خودم بودم که این دم نا 1گرفت

خود به خود آمد به لب معنا گرفت

هر که امیدش فزون  و بیشتر

امتحان عمر را با نمره  بالا گرفت

1.گلو  و حنجره انسان

(سروده طلبه نجفی سعید حریری اصل .شعبان1446ق)

اللهم عجل لولیک الفرج

#یا-اباصالح