بی طرف بی شرف نیست

در وقایع تلخ پاییز 1401ش مخصوصا مهر ماه خبردارشدم که به کمال 

تاسف برخی از عناصرموسوم به ضابط امنیت حتی درمقابل استغاثه

وطلب قطع کتک کاری یا حین شلیک با سلاح ساچمه زن و...بر ساحت

زوات مقدسه آل الله(علیهم السلام)جسارت و سب نبی (ص)می کردند

آن هم درحکومتی با داعیه جمهوری اسلامی و مذهب رسمی شیعه

بازاز آن طرف امثال مادرنوجوان مرحوم ابوالفضل آدینه زاده راشاهدیم

که به بهانه دستگیری شوهر ودخترش سخن درشت و ترکش دار به

ائمه طاهرین(علیهم السلام)نثار می کند!

یعنی و لب کلام جامعه ای است که از بعض مامور تا جمعی مغذوب آن 

مشترکا ازجهل و عنادفکری رنج می برند و برعکس دیوار بلند فرضی

و ایدئولوژیک تحت عنوان درون و بیرون حاکمیت بسیارانی ازایشان 

چه آنکه با وجود یدک کشیدن لقب ولی و سرپرست اجازه می دهد

بچه مثل دست گلش اندرآشوب و غوغای به پاشده در شهر خیابانی

شود چه آن بی وجدان فرد حرس و آجان نمایی که به سمت طفلکی

سفیرگلوله هارا نثارمی کند درعین اینکه می بیند بچه است و بی دفاع

مشترکا در جان و معصومیت ازدست رفته اش شریک هستند و این

دست کارها گناه بس عظیمی است که من نوعی فاش می گویم و

از گفته خود دل شادم سر سوزنی جزء اسباب ایجادش نیستم و

تا جان دارم نخواهم بود ولو به قیمت همه چیزانشاء الله...

بله تخم مرغ دزد شتردزد هم می شود!؟

آیا ایشان نشنیدند آن احادیث صحیح و شریف را که با برادران ایمانی 

مدارا کنید یا اندر عصر غیبت منجی(عج)به سان گلیم خانه خود باشید!؟

راستی وقتی سرابوالفضل صغیر مشترکا   بلای جوانمرگی  را آوردند

 چه توقع داری که حرمت ابوالفضل کبیر(ع)نگهدارند و باز کدام ضرورت

 هست که حقیربرای دو ادعای طرح شده ام دراول این متن سند بیاورم

فَقَد أخرَبا بَیتَ النُّبُوَّة

#دست-ابوالفضل