باور پذیری نقش

در جامعه امروز ایران اگر کسی حال در هر شرایط سنی خلقی جنسی و...

جهت تست بازیگری انتخاب شود چند نقش است که اصلا مناسب اش

نیست. مثلا یک بچه مدرسه ای را هرگز نمی شود بعنوان قاچاقچی 

رده بالای مواد جا زد. اما اگر هم سن او را با نام طلبه جایگزین کنید

همین سختی بیشتر درس محدودیت امکانات  طبقه پایین تر بودن و...

دست به دست هم می دهد تا مخاطب راحتر قبول کند وی  خلافکار

کلان می تواند باشد.

یعنی دامنه زیست های متفاوت حتی متضاد ذیل سایه و عنوان آخوندی

ممکن می گردد و از مشرف محضرامام زمان(عج) تا خود در آمیخته با زن

شوهر دار حتی دختر بچه از شیر نگرفته را شامل می شود.

راستی چرا مملکتی با اکثریت شیعه مذهب یا حداقل اگر دین گریزی 

را درایران امروز پر رنگ ببینیم و جمعی چون آتئیست و...مضاف برآن

که هرچه هستند با متد سنی گری سلفی طالبان اخوان المسلمین و...

سازگاری ندارند نسبت به روحانیت تشیع باید چنین نگاه منفی داشته

باشند!؟خلاف راهب بودایی یا کشیش مسیحی و...مشابه 

شاید بگوید:علت اصلی حکمرانی حدودا نیم قرنی ملایان البته ایدئولوژیک

مذهبی است. اما قدمت آنها با همه مرام نامه خاص روش عمل و...هرگز 

چنین تاثیر عمیقی را ممکن نیست.

حقیقت مطلب همین هست که حافظه جمعی ایرانی جماعت نسبت به مفهوم

شیخ و مفتی بسیار ضعیف می باشد. چنانکه حتی بسیارانی نمی دانند 

وظیفه اولا و سازمانی او در جامعه رسیدگی به ایتام آل محمد(ص)به معنی

کمک بر هر آن انسان ولو غیرمذهبی یا دگر کیش و اندیش است. تنها به 

یک شرط واحد و آن هم نبودن خود آگاهانه درباند و دار دسته سقیفیه بنی-

ساعده ایضا کفار حربی والا بقول صاحب مثنوی:

درکف ندارم سنگ من باکس ندارم جنگ من الی یوم الفرج انشاء الله