پله های حسینیه ارشاد

علی شریعتی می گفت:عشق غرق شدن در دریای معشوق

است و دوست داشتن شنای به همان بحر.

اگر با زندگی این بشر و افکارش آشنا باشید کتابخانه 

پدری او به دوره جوانی حکم همین آب فراوان را داشت!؟

تکیه کلام هماره اش در پنجرکردن چرخ منتقدان 

و جلب ترحم که:کتابم نخوانده سخنم نشنیده متهمم

به هر اتهامی که بتوان به زبان آورد سبب شد این 

حقیر نزدیک یک دهه از شباب عمر خود را بعنوان 

هوادار وی  سیر کرده حتی مدتی جلد روحانیت ترک کند.

شریعتی عملا فرو رفته در فضای ساینس حاکم بر دانش

زمان اش بود هر چند پشت لعاب رنگی نواندیشی دینی

نهضت بازگشت به خویشتن و...(حتی شاید کمونیست)

بگذریم! خدا رحمت کند اکبر خرازی (پیشکار دکتر مصدق

و راننده تاکسی پیکان مدل57 نارنجی) روز داغی از خرداد

84ش روی پله های ورودی حسینیه ارشاد مرا از این خلسه

عمیق و البته حقا ناثواب من باب پسرک بیرون آورد با عرضه

جزوه ای از نوشته های  پدرش .

پس با ایشان(رحمت الله علیه) شنا آموختم و دوباره زیر

عبا و عمامه ای خزیدم که تا ریش سه تیغ و بند کروات 

تغییر نما داده بودم.

استاد محمد تقی شریعتی و دکتر ناصر میناچی (روحشان

شاد) آموزگارم شدند تا باز فهم :تمدن نتیجه منطقی 

مهاجرت است اما گذر از منیت ها نخستین وادی است 

که آدمی را به مدنیت  داخل می کند.

#علامه-محمد-تقی-شریعتی