باغ طوطی حرم شاه عبدالعظیم حسنی(ع)

در جهان جدای از نوزاد آدمی زاد و موقتا چهار پرنده را تا آخر عمر و فقط 

یارای تغییر اندازه بخش میانی وغالباسیاه  چشم هست.

استاد این کار کبوتر راعبی نر است (همان که طبق روایات قاتلین آل-

الله(علیهم السلام)را لعن کند و به نگهداریش در خانه و نه بر شکل 

کفتر بازی توصیه فرموده اند)مابقی کبوترها ی مذکر هم  دردرجه دوم 

همینطوراند:چاهی تهرانی طوقی یعقوبی و...

جایگاه دوم از بهر خروس سفید لاری می باشد و بعدا نژادها ی دیگرش.

تا اینجا توصیه به نگهداری در روایات نیکان مستقیما ذکر گردیده ولی

چرا نام سهره طلایی و طوطی سبز را باوجود داشتن خاصیت عجیب تغییر

فرکانس دید بیان نکرده اند!؟

سبب را از دو جنبه فقه وتاریخی می توان پی جست:

ملنگوی نر و سهره طلایی گاهی از سر بی غذایی و...گوشت هم می خورند

لذا فضله آنها مسئله دار بوده عین کبوتر و خروس نیست که جدای پاکی

مدفوع ایضا حرمت حرم (اهل بیت(علیهم السلام))نگاه داشته و باوجود 

اینکه خیلی آنجا هستند کثیف اش نکنند.

باری درتاریخ سه شهر لندن انگلیس بمبئی هند تهران ایران محل فوج و اجتماع

 عظیم ملنگو(طوطی سبز) بود که اینک درشهر ری (تهران سابق) کم یابند.

هنگام زنده به گور کردن حضرت شاه عبدالعظیم حسنی(ع)و ایام بعد آن

چنانکه در زیارت نامه جناب اش ثواب درک و حضور برمرقد وی مترادف زیارت امام-

 حسین(ع)در خود کربلا ذکر  گردیده است عینا کرامت هایی مشابه از این پرنده ها

در جوار بقعه مبارک  رویت شده (بنی عباس بر سمت قبر امام حسین(ع) گله حیوانات

می راندند اما آنها تا کنار محل شریف مذکور رفته و ناگهان پراکنده شده هیچ کدام

رویش پا نمی گذاشتند و...)ملنگو های سبز تهران هم در موقعیت باغ طوطی شهر ری

چنین سوابقی از خود به یادگار نهاده اند.البته با کمی فاصله از محل ضریح مطهر

شاه عبدالعظیم حضرت حمزه وامام زاده طاهر(علیهم السلام)که حد آنها نیست و

جایگاه دخول کبوتران هست.(قبرستان طوطی شهر ری از آن زمان سر منشاء و محل

حوادث مهم گردید و اینکه طوطی نام زن شاه قاجار است که بر قبرستان اش نهاده

شده بواسطه صحت خبر حضور زیادی طوطی جماعت در تهران قدیم و...زیر سوال رود)

السَّلامُ عَلَیْکَ یا مَنْ بِزِیارَتِهِ ثَوابُ زِیارَةِ سَیِّدِالْشُّهَدآءِ یُرْتَجی

#بر-بنی-عباس-لعنت