باغ طوطی حرم شاه عبدالعظیم حسنی(ع)

در جهان جدای از نوزاد آدمی زاد و موقتا چهار پرنده را تا آخر عمر و فقط 

یارای تغییر اندازه بخش میانی وغالباسیاه  چشم هست.

استاد این کار کبوتر راعبی نر است (همان که طبق روایات قاتلین آل-

الله(علیهم السلام)را لعن کند و به نگهداریش در خانه و نه بر شکل 

کفتر بازی توصیه فرموده اند)مابقی کبوترها ی مذکر هم  دردرجه دوم 

همینطوراند:چاهی تهرانی طوقی یعقوبی و...

جایگاه دوم از بهر خروس سفید لاری می باشد و بعدا نژادها ی دیگرش.

تا اینجا توصیه به نگهداری در روایات نیکان مستقیما ذکر گردیده ولی

چرا نام سهره طلایی و طوطی سبز را باوجود داشتن خاصیت عجیب تغییر

فرکانس دید بیان نکرده اند!؟

سبب را از دو جنبه فقه وتاریخی می توان پی جست:

ملنگوی نر و سهره طلایی گاهی از سر بی غذایی و...گوشت هم می خورند

لذا فضله آنها مسئله دار بوده عین کبوتر و خروس نیست که جدای پاکی

مدفوع ایضا حرمت حرم (اهل بیت(علیهم السلام))نگاه داشته و باوجود 

اینکه خیلی آنجا هستند کثیف اش نکنند.

باری درتاریخ سه شهر لندن انگلیس بمبئی هند تهران ایران محل فوج و اجتماع

 عظیم ملنگو(طوطی سبز) بود که اینک درشهر ری (تهران سابق) کم یابند.

هنگام زنده به گور کردن حضرت شاه عبدالعظیم حسنی(ع)و ایام بعد آن

چنانکه در زیارت نامه جناب اش ثواب درک و حضور برمرقد وی مترادف زیارت امام-

 حسین(ع)در خود کربلا ذکر  گردیده است عینا کرامت هایی مشابه از این پرنده ها

در جوار بقعه مبارک  رویت شده (بنی عباس بر سمت قبر امام حسین(ع) گله حیوانات

می راندند اما آنها تا کنار محل شریف مذکور رفته و ناگهان پراکنده شده هیچ کدام

رویش پا نمی گذاشتند و...)ملنگو های سبز تهران هم در موقعیت باغ طوطی شهر ری

چنین سوابقی از خود به یادگار نهاده اند.البته با کمی فاصله از محل ضریح مطهر

شاه عبدالعظیم حضرت حمزه وامام زاده طاهر(علیهم السلام)که حد آنها نیست و

جایگاه دخول کبوتران هست.(قبرستان طوطی شهر ری از آن زمان سر منشاء و محل

حوادث مهم گردید و اینکه طوطی نام زن شاه قاجار است که بر قبرستان اش نهاده

شده بواسطه صحت خبر حضور زیادی طوطی جماعت در تهران قدیم و...زیر سوال رود)

السَّلامُ عَلَیْکَ یا مَنْ بِزِیارَتِهِ ثَوابُ زِیارَةِ سَیِّدِالْشُّهَدآءِ یُرْتَجی

#بر-بنی-عباس-لعنت

در خانه

در خانه یک سریال دهه شصتی است که حسب نبودن اینترنت و...

یعنی شبکه های اختیاری تر نمایش به آن دوره مخاطب زیادی داشت.

منتها کارگردان آن بخاطر بعض تکنیک و دقت نظرها شایسته 

ستودن است.مثلا وقتی آقای اکبر عبدی بعنوان همسایه از پس

دیوار سر در باغچه خانه می انداخت یک جورهایی با خورشید تقارن

یافته مجال بازی اصطلاحا رو حوضی داشت  یا زنده یاد شهلا ریاحی 

نقش بزرگتر و پیر سالی را ارائه می کرد که با زوم و توجه دوربین

روی قفس طوطی ملنگو آویزان او  از ایوان عقل و وقاری را یاد آور

 می شد که بچه ها حسب سن که نه حتی والدین آنها بخاطر 

موقعیت شغلی بسیار پر جنب وجوش تر بی بهره اش می نمودند.

اصلا پدر خانواده که میوه فروش بود و آرامش حاصل از همجواری 

روانی سیفی جات را نمایندگی می کرد و...

#انتهای-خیابان-الوند

ملنگو

اسفند68بود.بعد سه شب طی کردن به حیاط و راهرو بیمارستان در

حالی که والدینم مشغول تهیه دارو  و...برای دایی تصادف کرده ما

بودند.پرستاری دلش به حالم سوخت و مرا بعنوان همبازی پسرش

به خانه خود درمحله امام زاده اسماعیل (ع) تهران برد.

اما به راه و درهوای بارانی که با اتوبوس واحد و هم پیاده طی شد

رساند:شوهر افسرارتش ایشان اسیردست عراقی ها است و تنها

 پسر14ساله او ازهردو پا فلج.

از یک هفته زندگی ام با حمید خدا بیامرز اما همان طوطی سبز ملنگو

 او تلوزیون سیاه  سفید باز کلیپ کودکانه ای که درانتهای همین متن 

قرار دارد و اشک طفلک با دیدنش درمی آمد نیز بعضی عصرها 

مخصوصا شب عیدی زیارت رفتن مان یادم مانده که چگونه در 

فراز و فرود راه کوتاه با چرخ کم باد ویلچرش کلنجارمی رفتم...

اواسط دهه 90 روزی درمترو چشمم به زن مسنی افتاد که از

پشت عینک ته استکانی وبخار گرفته اش حاصل سرمای زمستان

مرا می پاید.همان پرستار مهربان بود گفتم:حمیدکجاست!؟

قطره اشکی گوشه چشم اش جوشید و با لکنت ندا داد:پیش خدا

بعد رفتن تو به سال نرسید تابستان بود.قطعه 19بهشت زهراء

خاکش کردیم (پرنده بهشتی روحت شاد)

#زرگنده