بازگشت به تنظیمات کارخانه!؟

گاهی وقت ها که کلاف زندگی رودستمان می ماند و احساس بیچارگی

به پیشواز افسردگی ضمنی اش هم می فرستد با خود می گوییم :

کاش دگمه بازگشت به تنظیمات کارخانه درمورد حیات خودم هم 

امکان داشت اما صد حیف و با این خیالات تو گویی شعله های آن

فسردگی که قبلا گفتم علو می گیرد و فزون تراز قبل می شود.

اینجاست که لاجرم به اختتام تلخ مرگ رهنمون می شویم وآه از

نهاد بر می آریم که :دارم پیر می شوم.

ولی راه چاره چیست!؟خیلی که روی این مقطع ووضع دقیق شوی

شاید باور مندی به تفکیک جسم و روح و اصلا اعتقاد به متافیزیک 

کمک کننده افتد.هر چند کارل مارکس افیون توده اش داند...

من یک تنی دارم که جنگ هرمون جنس کرومزوم و...اش روبه

فنا می برد و هرگز قابل مقایسه با بچگی هایم نیستم

اما روحی هم دراین میانه هست که خیلی سهل وممکن ترمی باشد

تا با آن دوران ابتدائی حیات تقارن مجدد یابد.

بچه ها از زندگی حالشان با هر سرنوشت و برنامه کلی لذت ممتد 

می برند:مثلا اگر به بزرگسال بگویید: برو یک پاک کن مداد بخر

صرفا به کارایی موردی اش فکرمی کند امابچه از عطر و طرح

آن هم نسیب برده بر انرژی مثبت وجود خود می افزاید.

بچه ها خیلی هم آب بازی را دوست دارند!آخر می دانید چرا!؟

چون عالم سیالات ضد حالت رکودی است که افسردگی می زاید...

امام علی(ع):هر وقت دلتنگ شدی به آب روان نگاه کن

آری آری زندگی زیباست

#شادمان