جان من

غربت  توی نگات   اصلا نشد  معنا کنم

اون جوری که زول زدی تاب غمت بابا کنم

میگی  از من دور میشی انگار با طعنه ولی

دخمله زندم فقط تا پلک چشمات وا کنم

سوز می آره   که دیگه بی هوا  غوغا  کنم

دست بشورم از تو و یاد قدت رعنا  کنم

اما نه بازم امیدم هست تا محض خاطرت

رحم اش از سر بگذره بلکه دوا پید اکنم

اللَّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَرِیضٍ

(سروده سعید حریری اصل.بهمن1403ش)

#بیمارستان-کودکان