تمایز ابراهیمی!؟

اگر دقتی به تاریخ ادیان غیرابراهیمی داشته باشید بارز نکته 

و اوج شاهکار مومنانه آیا جز به مسلخ کشیدن کودک و پاره تن

فرد به پیشگاه رهبان آن مذاهب و باداعیه بلند گذر از جهان 

مادی به دنیای دیگراست.بخش جالب مومیایی های مصر هم

امروز بیشتر از فراعنه و سازه های طلایی سفالی و...اطرافشان

در موضع خاصی اندر اهرام کودکان موم اندود شده و در لایه ها

پیچیده اند که گاهی تا سالها حتی در تشخیص جنسیت شان

اشتباه می شد و امروزه به مدد تکنولوژی اشعه ایکس و...

از روی شکل باسن باز شناخته می شوند.

خوب ابراهیم(ع)در جایگاه پدر ایمان با قصه قربانی نمودن

اسماعیل(ع) این نقص و خلع را به خوبی جبران کرد و به ماجرای

یکی از اولاد سامی اش یحیی(ع) پسر زکریای نبی مهر ختم 

روی آن زد  الی در جنبه شعائری قصه!؟

یعنی فرای نفس کودک کشی از سر عقیده این سبک خاص

قربانی کردن با رسوم و شعائری ویژه هرگز درمورد اسماعیل

ذبیح الله و یحیی پیغمبر مندائیان صائبی سابقه نداردولی

امام حسین(ع) دراوج و گرماگرم واقعه عاشوربه فکر جبران 

چنان خلع ای هم هست. آن گاه که خون طفل رضی(ع)(عکس

علی اصغر شش ماهه بیش از یک مشت نیست) رابه هوا پرتاب

نموده  وذره ای به  سمت زمین باز نگشت.

(ثارالله(ع)گاه پرتاب خون فرزند تازه زاده اهل حرم اش طبق

مقتل عمامه سحاب پیغمبر(ص) برسر و قائم روی شتر بود. در

چنان فاصله طبق موازین علمی رایج تنها مردی بالغ غیرمسن 

داری بهترین کشش ارتجاعی به  موچ و ساعد دست می تواند 

چنین کاری انجام دهد.

چیزی که حتی قهرمان تنیس رافاعل نادال   و... را یارای اش نیست)

#السلام-الی-دماء-السائلات