سخنی باعبدالعلی بازرگان1

پسر مهدی با بدان بنشست بازرگان بودنش گم شد

آقای عبدالعلی بازرگان بله چنانکه فرموده اید اعراب 

جاهلی به وجود اقدس و اعظم الله متعال براساس نص 

صریح کلام وحی واپسین اعتقادداشته و تنها بتان لات

وحبل را شفیع و واسطه این قصه می شمردند اما 

مترادف دانستن آن ماجرا با بحث شیرین ولایت ائمه

طاهرین(علیهم السلام) و زیرمجموعه این دست چون

ضریح مطهر ایشان و.. ان قلت ناهمگنی است  که از 

حلقوم جنابت وآن جاهل استادنما علی شریعتی که

کعبه امال حضرت عالی باشدبرمی آید.

ومگر چیست بت جز خمیرمایه اصلی خاک وسنگ 

اماچه داشت  روح رسیده از ودود و تکه تکه جان 

آن چهارده تن پاک و هرچه بدیشان حقیقتا منسوب

است ولو قالی حرم جز خدا و فلش سانی به سوی او

آری آبکی ومع الفارق تراز این تشبیه مگردرعالم

هم می شود

با این اوصاف حضرت مستطاب انگارفقط فرزند فیزیکی

آن نازنین پدر تشریف داری که حتی فقیه عالیقدر

وکتومی(دیرواکنش وغیرسطحی) چون حاج شیخ الاستاد-

حسینعلی منتظری(ره) در رسای  وی بارها لب به سخن گشود

اللهم احشرهومع مزینانی و احشرنامع ابانا تبریزی

و جمیع مومنین و المومنات فی مشارق ومغارب الارض