آخرین فشنگ

خشاب ها روی ام خالی کردند فقط به خاطر تو!؟

اما من  با این تک فشنگ یادگاری ات هر وقت

که خواستم زبان به شکایت گشایم دوباره

یادم آمد که سنگر آغوش ات است که تا

اینجای قصه جان به در برده ام.

حالا هم باری به جای چکاندن ماشه چنانکه

گروم صدا کند بلکه دوا نیز هم درد ربودن

جسم  ات را از بغلم. باز به آن روح بر جا مانده

و عطر تن تو تکیه کرده و بر می خیزم .

باری با همه توان و گاماس گاماس پیش

خواهم رفت چنانکه به تکه های وا

مانده تو  باز رسم :خیابان غیبی پارک

مهران و تک یادگاری سربی  مان را تند

و مدام  به زنگ درمماس خواهم کرد

جای انگشت  اشاره به امید آنکه 

شبیه ترین برادر به تو قفلم  گشاید تا

سفره دل و  راز نهان برش پهن نمایم

 و راستی چه انتقامی از بهر ناکس کس 

نما که بعد فهمیدن حقیقت بی کس شود!؟

و چه اجری نزد فدایت بهتر مگر گذشتن

از جان چون کمان شده  خان و تراز مگسک

و خوردن به هدف  این تیر خلاص؟

#شهید-سید-محمد-باقر-علوی