مقام یک حسینی

آسید جواد ذاکر داعیه بیش از طلبگی نداشت و شیخ 

محمد رضا نکونام  مدعی اجتهاد بود.منتها جنس و زاویه

نگاه ذاکر به مقوله شعائر حسینی صحیح است و لاغیر

این هر دو گرفتاری های مشابهی هم با قسم سلیقه گرا

در جامعه داشته و صدقه  دنده چاق کردن مدام  ایشان

 و سرمستی در حال و هوای ایدئولوژیک سر از گوشه

 زندان نیز در آوردند. با یک آخوندجناح راستی بارز دچار 

تنش مشابه شدند... اما فنا شدن حق  در دسته 

عزا کجا و  ضوابط  شرعی نما نوشتن بر اقامه اش چه!؟

آن هم در عین اینکه استخوان داری از  طایفه فقها مثل

شیخنا آیت الله وحید خراسانی(دامت برکاته)  فرموده:

این عزایی است که افراط ندارد.آخه در چیز بی نهایت 

دیگر چه جای سخن از پهنا عمق و ارتفاع !؟

بله ذاکر روحش شاد صدقه سر ارباب(ع) معروف شد

و اسم اش بر سر زبان ها است.چون ادب وادی شعائر را 

دانست  پاس داشت و هم اتهام ناروآی غلو  در حق خرد-

خدایان (آل الله علیهم السلام)به جان خرید

#ذاکر-افلاکی