سوتی ابن عربی!؟

مجذوبان به آراء ابن عربی که اکثر مروجانش جدا از استفاده ابزاری افکار او

مانند:عوامل فراماسونری بهائیت و...باشند( هم ایشان که بواسطه اندیشه-

های مانند وی یا دیگر ناپخته های غیر اشراقی با عناوین دهن پر کن عرفان فلسفه

و...دنبال سنگ اندازی در مسیر تمدن اصیل اسلامی همان تشیع اند) و مرید آن 

مرام تعریف می گردند به بهر توجیه عشق افسار گسیخته نامبرده از حد موازین 

عرفی و شرعی رایج نسبت بر نظام اصفهانی که حتی در مقدمه یکی از کتبش تا

شرح قد و بالای ظاهری زنک کشیده است بدین حربه دست می آزند که بقول 

معروف:هرکجا می نگرم منظرآن شاهد غیبی است و مطابق متد وحدت وجود این 

توصیف های فردی ذیل ثنای کلی الهی جا خوش کرده از بحث هوس یا حتی عشق

مادی بری هست و مشابه آن از بهر اولیاء اعظم باری تعالی هم جریان داشته چنانکه 

حضرت ختمی مرتبت(ص) نیز فرموده اند:انکاح سنتی یا زوجه اش عایشه را بر 

کتف و دوش مبارک خود اندر میان عموم سوار کرده است(روایت مورد قبول عامه)

حال آنکه درهیچ کجای مصحف شریف نبوی نازل شده از ناحیه ربوبی صحبت ازقد

و بالای اهل حرم رسول اکرم(ص) نیست و بلکه برعکس در آیاتی چون31سوره نور

یا4سوره حجرات پرده کشی بر وجه شخصی و ظاهری زنان اهل حرم نبوی(ص)

مطرح شده است و خلاف ابن عربی قرآن با طرح سوره کوثر درباره حضرت زهراء-

(س) محمد(ص) را عملا برهمان جایگاه والای نگاه عرفانی به اطرافیان خویش ولو

مونث قرارداده بی آنکه چون صاحب فصوص و دیگر افتادگان به وادی فلسفه و

عرفان غیراشراقی ننگ عیاشی و هرزگی چنان به پیشانی ایشان و با سند آثارخود

چسبیده باشد که از توجیهاتی این چنین آبکی و نخ نما یعنی همان عادت و حقیقتا

اسباب فریب عارف و فلیسوف نمایان بدلی متاسفانه فراوان در جهان نتوان علاج

 الظاهر و آبرومندی برای آن پرداخت

راد و رادان!؟

در میانه دعوای زن های راد و مردان رادان این مرز پرگوهرکه از دوربین مدار-

بسته تا سطل ماست را به خدمت فرا خوانده اند من ثالث نوعی فقط و همچنان 

به فکر رابعه هستم  و بس!؟مونثی نه آنچنان که با مذکری نه اینچنین بسازد

از همه داشته و نداشته هایش به حکم انسانیت

گل ات از غنچگی افتاده و مصلوب شد است

بوی عطرش به عرق خورده و مغضوب شد است

تن زارت به قفس بال هوس را  چه زنی!؟

رکب اش دیدی و سوادی تو مضروب شد است

سرمه زیر نظر بین که چه سرکوب شد است

چون که ازقطره اشک برده و معیوب شد است

رانده ای نخ به خود و آخته ای رژ به لبان

چه کنم موی سیاهی که کنون بور شد است

این سرا از همه بد رفته و هم  روب شد است

که بگویی:بنگر جنس چه مرغوب شد است

لیک اش هم باز شنو ای همگی کار درست

رخ از خوب و بدش رفته و منسوخ شد است

باقی آن هست که از ریشه به بهبود شد است

با توکل به سرش چادر و محجوب شد است

سروده طلبه سعیدحریری اصل.فروردین1402