ان الانسان فی کبد

چه معجزه ای ازاین بزرگتر که خدای متعال اسلام رادرسرزمین

جاهلیت علم کرد و دردانه و محور اهل توحید را در صورت یک 

زن قرار داد که به نسبت مذکر ذاتا و خلقا رنج بیشترمی کشد 

از بهر تهذیب و بالا کشیدن معنوی خود.

هم فاطمة و ابوها و بعلها و بنوها...

 باز سخت ترین فشار روحی را که افضل جسمی است بر یغمبر

خاتم (ص) از روزگار وارد نمود:مَا أُوذِی نَبِی مِثْلَ مَا أُوذِیتُ

 نه صرف مقطع زیست اش. بلکه بعد شهادت و با چزاندن 

زریه و خاندان او که بارزترین اش واقعه کربلا است و عمیق

آن احراق البیت که دو پاره تن و میوه دل حضرتش را هدف

گرفت.حسین منی و ان من حسین

آری این همه رنج را محمد(ص) پیامبری که باید از نو شناخت

تحمل نمود و درغیبت مولانا مهدی(عج)همچنان به تمدید

خسران و صبر جمیل فقدان ظاهری مشغول هست تا روشن 

و ناب بفهمیم اوست معنی واقعی انسان و حق است کلام رب -

ودود وقتی فرمود:ان الانسان فی کبد

22تکویر

ضرب المثل است :هرگزدستگاهی را که نمی دانید چگونه خاموش 

می شود روشن نکنید.پس دکمه توقف حرکت عین پاشنه آشیل

هر روند فیزیکی حتی معرفتی و مخلوط آن که بودن نوع انسان باشد

 گشته جهت پاسداری طرف به پوشاندن  ازچشم دشمن خویش است

 لذا نقطه مقابل هم چون بدان دسترسی ندارد لاجرم بر خشونت 

متوسل شده ازسفیرگلوله تا جنگ روانی را نثارخواهدکرد تا پایان

 آنکه نمی خواهد رقم بخورد...

دراین میان یکی از ابزارهای روانی ازبهر مقابله با متفکران بشری

چسباندن انگ و عنوان دیوانگی به پیشانی طرف  است.

این کار عین ریختن کاسه ای آب یخ روی هر بردالکتریکی که

حاصل ازکارحرارت ضمنی هم تولیدمی کند شوک برآن و

بیشترین ضربه را بر مدارات  مذکور واردخواهد کرد

پس از دیر باز بکاربردن لفظ دیوانه درحق هرمتفکر و لیدر

عقیدتی ابزارقوی به دست مخالفان بوده سبب بیشترین

میزان ریزش همراهان نیز اختلال روانی در مغزمتفکرچنان

جریان می شود.البته اگر ریگ و پارادوکسی اندرمانیفست

و مرام نامه خویش داشته باشد.

ولی حضرت محمدبن عبدالله(ع) مطابق آیه22سوره تکویر

ازطرف اتباع جاهلیت مورد چنین هجوم تبلیغی شدید قرار

گرفت اما خویشتن را نباخت تا درنزد روشنفکران راستین

و عرفی روشن گردد:حرکت او منشاء گرفته ازمنظومه فکری

بلند و فاقد ضد و نقیض های مرسوم موجودبین نهضت ایسم 

و ایدئولوژهای سابق و معاصرجهانی است.

السلام علیک یااباالزهراءوالی بنتک الصدیقه الشهیده

 ما صاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ