تا همیشه

می دانم چون من که از هر آلام تو آنی و فورانی جوش و کم را باهم

می آورم نیستی. اما همین که در برهه هایی سخت از زندگی آن

روی سکه را نشان داده و بازم می فهمانی که نفس بابا برای تو 

با ارزش ترین های این دنیا ی خاکی است  کفایت کند تا واجد خرج 

این همه محبت ات دانم که اگر حتی نبود بازش بی نهایت دوست

داشتم  ات ای پاره تن.

اما  بی هر سانسور و تعارف تقدیر پیش رو ممکن است یکی از 

ما دو را از ادامه زندگی خط بزند.

شاید آن گاه ولی تو برایم عقده کالی شوی گوشه ذهن که به هر

دری زنم آنچنان که بایسته است گشوده نشده یک دل سیر 

گریه را حتی حرام ام کند

با این همه در تنهایی تو و  قصه نبودنم می خواهم چیزی هنوز 

به یادگار دائم داشته باشی که عکس مابقی میراث های 

مادی یک شبه با خطایی آنی و راهبردی  بر باد ندهی.

و آن تجربه های این چند پیراهن بیشتر پاره کرده در روزگارم

است که پیش کش ات می کنم بدان امید که بوی خویشی را

تاهمیشه فریاد زند و هرچه هرمان حاصل از سوانح ایام

ولو خود مرگ را به عقب راند...

#پدر