پیغمبران بعد از خاتمیت

نظر کردگان قبل از بروز آن چهارده نور مقدس (علیهم السلام)

به کالبد خاکی در رتبه اول همان انبیاء الهی نیز اصحاب و

حواریون  ایشان و حکیمان هستند که مزین هماره به مفهوم 

روشنفکر راستین وعرفی نیز بودند.یعنی نه انتلکتوئل مکتب

راست و لیبرال دموکراسی و یا ایدئولوگ های چپول  امروزی 

بلکه وجدانی خود دار وطبعا خدا آگاه(سلام الله علیهم اجمعین)

آنها فرزندان معنوی اولیاء الله اعظم ائمه معصومین (علیهم-

السلام)هستند که از عالم ذر به وجود مبارک ایشان تقرب و

طبعا برکت ذاتی یافته اند.

اما بعد از خاتمیت و بروز محمد بن عبدالله(ص) این شرف و

رتبه انسان خاص بیشتر از همه و نقطه اوج اش به اولاد هم

ایشان محدود گردیده یعنی کودکان نسبی که از سبب قصه

نیز نزدیکرین به عهد ذر با هم  ایشان(علیهم السلام)بودند.

آری انبیاء بعد از خاتمیت شرف در ولایت عقیدتی جا افتادن

همان زیست برسلک ایشان را به درسلسه نسبی بودن هم

آمیخته اندو لذا ترک اولاء نزد آنها کمتر از رسولان سابق است

و درنور انوار  ساکن اسبق طاق عرش شان محال.

طَأطَأَ کُلُّ شَریفٍ لِشَرَفِکَم.فرازی از زیارت منور جامعه کبیره

#سبزه-قبا