آن نظرکرده!؟

هیچ عجیب نیست که چهلم فرزند حسین بن علی(ع) همچون بلبلی

خوش نوا از عنایت پنجمین امام (ع)زاده گشته و به خامس سن لب بر

مدح جدش گشاید و18سال یعنی دقیقا مصادف عمر مادرش زهراء

(س) بدان امتداد ورزد ودرآستانه اربعین حسینی به 12 صفرالاحزان

که ایام غم آل الله(علیهم السلام) و یادآورعدد جانشینان برحق نبی -

(ص) است دفتر عمرش بسته گردد

هم اوکه پنجشنبه روزی مصادف 5 جمادی الثانی زاده شد و پنجشنبه

دیگری  چشم ازجهان بست (آغاز روز شرعی از دوازده ظهر هست)

پنج مملکت:ایران عراق عمان بحرین کویت راسفرکرد وعضوخانواده

5نفره بود.چهل روزبعدازشهادتش هم دراتفاقی نادرزمین لرزه خاک

کربلا و نجف را به چالش کشید...

آری وی مصادف با روز شهادت هارون نبی(ع)آسمانی شد تا موسی کلیم

سالهایی را بی برادرو یاورباقی ماند...

انتَ (یاعلیُّ) مِنّی بِمَنزِلَةِ هارونَ مِن موسی اِلّا اَنَّهُ لانَبیَّ بعدی

زیبای مانا

زیبایی ظاهر بلاشک به سمت زوال و نابودی می رود.چنین روندی

رادر مقاطع مختلف زندگی بسیاری از انسان های پیرامون خودمان

می بینیم.یعنی یک ایامی طرف تو دل برو است اما زمانی دیگرنه.

منتهاآدم های والا و خود ساخته تبصره چنین روند معمولی اند

که بقولی جزء جریان جبر تاریخ است.

مثلا خانمjulia hill

 ایشان در زندگی خود جدا ازپیشه شان و در راستی آن به نماد

انسانیت و روشنفکری عرفی و راستین بدل شدند

چنین افرادی چون از ابتدا ذات صحیحی دارند زیبا و ملیح

زاده می شوند.درطول عمر نیز کلا نمکین بودن خویش را

حفظ می نمایند یعنی دست روزگار هم نمی تواند چنان جمالی

را از ریشه به نابودی کشاند هرچند و بلاشک اثر خود را در

حاشیه می گذارد.

اصلا مخلوقی که مطابق نظم و هارمونی هستی باشد از قبل

این جهان و دوره عالم ذر قشنگ است تا خود ابد.

طبق نص صریح زیارت منورعاشورا هم هرچیز ولو مادی

که به وی نسبت داده شود و تحت اختیارش باشد ملیح

و موزون می شود.

انسان خوب اثرانگشت واضح خداست حتی از نظرمادی

هوالحی لایموت

سیدمجرب

آری  ز دیده ها نهان دیدم...من یکی پیرخفته در جوان دیدم

دوش بود و دوشیده اش جوهر...لبنی  بر لبان  پستان دیدم

خلق گویند سرابی در فلان دیدم...ولی به حق که آن چنان دیدم

بعد مرگ بر تربتم بنویسید...خود ثمین غنچه تر  از جنان دیدم

سروده طلبه سعیدحریری اصل

شادی روح سید صاحب کرامت محمدباقرعلوی خواهشا الفاتحه

اللهمَّ یا مُلَیِّنَ الحَدید لِداوودَ علیه السلام لَیِّن لی قَلبِ فلان بن فلانه و صَلَّ اللهُ علی محمدٍ و آلهِ 

(به قالب شعر و بند استعاره گفتم  پس بیشتر از این  و بر چنین دست 

نپرسید که روزگار غریبی است نازنین...)