چهارشنبه آخر سال

در نبردهای قدیمی یعنی دوره اسب و شمشیر وجود منجنیق  و...

سپاه و طرف ضعیف به داخل قلعه پناه می برد و باری اگر فشار 

دشمن تا آنجا بالا می گرفت که مثلا برج و باروی اش در هم 

کوبیده شده یا با سلحشوری عنصر مقابل حتی خیانت خودی ها 

دروازه اش گشوده می گشت بعنوان واپسین حربه جنگی 

و در راه مقابله با افتادن غنیمت بدست متخاصم همه اسباب

وسایل اضافی و غیرکاربردی را عمدا آتش می زدند. ولی با

این همه جنگجویان غالب پیاده و حتی سوار از روی آن شعله ها

پریده کار را یکسره نموده و به فتح دست می آزیدند.

در چهارشنبه سوری نیز نیروی ضعیف شده سال جاری که

به قلعه اسفند ماه پناهنده شده به چنین شبی که فردایش

مطابق باورهای مذهبی درایران باستان و ایضا شیعه گری

چهارشنبه و نحس ترین بخش هفته می باشد آخرین راهکار

بقاء خودرا بروز داده و ایرانی جماعت با پریدن ازفراز آتش

طالب بهروزی و اوقات سعید آینده زیست خود می شود

آتل ماتیل چهارشنبه بختیم آجیل چهارشنبه

(وقت پرش وجهش است چهارشنبه و باید که خوشی گشود)

#یزگرد-سوم-ساسانی