بدل ملی!؟

در این خاورمیانه مهد تمدن های دیرین نهضت بازگشت به خویشتن

هماره ودر چهره عیاران قرون ممتد ومتعدد تکرار گردیده است.

این رجوع به سابق گاه وجه صرف دینی دارد وباری پاره ای اوقات

با شالوده نژاد پرستی است مثلا داعش مرتد. اما در مواقع دیگر 

کلی نگری در پیش گرفته جمع بیشتری را ذیل چتر خود می برد

عین جنبش ناسیونالیسم عربی جمال عبد ناصر یا ایرانی مصدق-

کبیر(ره).دقیقا ودر همین حین استعمار شروع به تحریک مشتی

مذهبی ایدئولوژی باور از فدائیان اسلام دیروز تا حمس امروز 

زند تابلای جان آنها شوند ودر مرحله دوم بعد تضعیفی چنین

سیاست استحاله رهبری را پیش کشد!؟

یک رهبر ملی اولویت اش در روابط خارجی رفاه خلق خود است

پس عملا وخیلی نادر با حکومتی خاص سرشاخ می شود.مثلا

کنش متین زنده یاد ابو عمار یاسر عرفات راموقع گروگان 

گرفتن کارمندان سفارت امریکا در تهران وپیشنهاد تبدیل

آنها به اهرم فشار آزاد سازی فلسطین به آیت الله خمینی 

را با عمل از سر حماقت ابومازن محمود عباس در دهن کجی 

به جمهوری اسلامی ایران نگاه کنید.

آیا او نمی توانست بجای این بچه بازی ها عین عرفات از آقای

خامنه ای تقاضای ابزار مقابله با اسرائیل کند از دیپلماتیک 

تا نظامی .ولی نه خود چنین جرعتی دارد ونه نسیب حماس شدن

آن پشتی بانی را حسب منافع عموم ملتش می تواند که هضم نماید.

عین شاپور بختیار که هرگز یارای مقابله با موج انقلاب اسلامی

57ش رانداشت اما حماقت اش عملا وی را به استخوان لای 

آن زخم بدل کرده بود.

استعمار فرزندان صالح و رهبران ملی شریف از سنجانی تا بازرگان

دیروز هم مروان برغوثی حال را به بند کشیده محدود و مهجور

می کند تا اسباب خوش رقصی این بدل ها در چشم عوام ناس

فراهیم آیدو آنچه درنتیجه عقب می افتد آبادی ایران و آزادی 

فلسطین است 

#حیدر-عمو اوغلی