سهمم از صحنه

آری همه جای زمین صحنه هنر نمایی نوع بشر است

وجه تسمیه گوشه ای از خاک پاک کرمان شاهان نیز 

از این روست.

اما در همان گاه که زمستان هست وکبک سر درجبین

برف دارد نیز هم صحنه پیوسته به جااست وصاحب

چنان میزان سنی   چنین بخت برخی را گردانده

تامال دیگرانی گشوده شود.

آری بزرگ سهم ما از صحنه نه در تکه چاق وچله تر

برکنده اش بلکه  زکف ندادن سواری گرفتن او

وهمچنان تا آنجا که جا دارد تاختن به سوی انتها است

البته به واحد شرط جوانمردی و مرورت که بی بودن 

آن نفس کشیدن هم هر آینه بدتر ازمرگ است

بل  ایشان که از سمت ابتدای قصه می آیند نگویند :

باخت و با این استقامت ها میخ مانایی خود را درست

وسط بساط زندگی  کوبید تا نفس بودنی باشد   .

#درویش-زی